ലാസർ (Lazarus)

പേരിനർത്ഥം – ദൈവസഹായം

എബ്രായഭാഷയിൽ എലെയാസറിന്റെ മറ്റൊരു രൂപമാണ് ലാസർ. ബേഥാന്യയിലെ മാർത്തയുടെയും മറിയയുടെയും സഹോദരൻ. യെരൂശലേമിൽ യേശു വരുമ്പോൾ ബേഥാന്യയിൽ ലാസറിന്റെ വീട്ടിൽ പാർക്കുക പതിവായിരുന്നു. യേശു യോർദ്ദാനു കിഴക്കുഭാഗത്തു പ്രവർത്തിച്ചുകൊണ്ടിരുന്നപ്പോൾ ലാസർ സുഖമില്ലാതിരിക്കുന്നു എന്ന വിവരം സഹോദരിമാർ യേശുവിനെ അറിയിച്ചു. ലാസർ മരിച്ചുപോയി എന്ന് യേശുവിനറിയാമായിരുന്നു. യേശു ബേഥാന്യയിൽ എത്തിയപ്പോൾ ലാസർ മരിച്ചിട്ടു നാലു ദിവസം കഴിഞ്ഞിരുന്നു. സഹോദരിമാരുമായി യേശു കല്ലറയ്ക്കൽ ചെന്ന് ലാസറിനെ ഉയിർത്തെഴുന്നേല്പിച്ചു. പല യെഹൂദന്മാരും ഇതു കണ്ടിട്ട് യേശുവിൽ വിശ്വസിച്ചു. മഹാപുരോഹിതന്മാരും പരീശന്മാരും ഒന്നിച്ചുകൂടി യേശുവിനെ സ്വതന്ത്രനായി വിടുന്നത് അപകടമാണെന്നു കരുതി അവനെ കൊല്ലുവാൻ നിശ്ചയിച്ചു. (യോഹ, 11). പെസഹയ്ക്ക് ആറുദിവസം മുൻപ് യേശു വീണ്ടും ബേഥാന്യയിൽ വന്നു. ലാസർ യേശുവിനോടു കൂടി പന്തിയിൽ ഇരുന്നു. യെഹൂദന്മാരുടെ ഒരു വലിയ കുട്ടം ലാസറിനെ കാണുവാൻ അവിടെ കൂടി വന്നിട്ടുണ്ടായിരുന്നു. (യോഹ, 12:1-11). ലാസർ ഉയിർപ്പിക്കപ്പെട്ടപ്പോൾ അവനു മുപ്പതു വയസ്സായിരുന്നു എന്നും അവൻ വീണ്ടും മുപ്പതുകൊല്ലം കൂടി ജീവിച്ചിരുന്നു എന്നും ഒരു പാരമ്പര്യം ഉണ്ട്.

ഉപമയിലെ ലാസർ

ഉപമയിലെ ലാസർ. (ലൂക്കൊ, 16:19-31). യേശുക്രിസ്തു ഉമകളിൽ കഥാപാത്രങ്ങളുടെ പേരു പറയാറില്ല. എന്നാൽ ഈ ഉപമയിൽ മാത്രമാണ് യേശു ഒരു പേരു പറഞ്ഞു കാണുന്നത്. ധനവാന്റെ പേരും പറഞ്ഞിട്ടില്ല. തന്റെ വാതില്ക്കൽ കിടന്ന ലാസർ എന്ന ഭിക്ഷക്കാരന്റെ ദാരുണാവസ്ഥ ധനവാൻ കണ്ടില്ല. മരണാനന്തരം ലാസർ അബ്രാഹാമിന്റെ മടിയിലേക്കും, ധനവാൻ പാതാളത്തിലേക്കും പോയി. പരസ്പരബന്ധം സാദ്ധ്യമാകാതിരിക്കുമാറു അവർക്കു മദ്ധ്യേ ഒരു വലിയ പിളർപ്പുണ്ടായിരുന്നു. തന്റെ സഹോദരന്മാർ യാതനാസ്ഥലത്തു വരാതിരിക്കാൻ അവരോടു സാക്ഷ്യം പറയേണ്ടതിനു ലാസറിനെ അയക്കുവാൻ ധനവാൻ അപേക്ഷിച്ചു. അതുകൊണ്ടു പ്രയോജനമില്ലെന്നും അവർക്കു മോശെയും പ്രവാചകന്മാരും ഉണ്ടെന്നും അബ്രാഹാം പറഞ്ഞു : (ലൂക്കൊ, 16:29). ലാസറെ ഉയിർപ്പിച്ചിട്ടും പുരോഹിതന്മാരും പരീശന്മാരും വിശ്വസിച്ചില്ലെന്നു മാത്രമല്ല, ക്രിസ്തുവിനെ കൊല്ലുവാൻ അവർ തീരുമാനിക്കുകയും ചെയ്തു. ലൂക്കൊസ് 16:31-ലെ ഉയിർത്തെഴുന്നേല്പിന്റെ പരാമർശം ക്രിസ്തുവിന്റെ പുനരുത്ഥാനത്തെ കുറിക്കുന്നതായിരിക്കണം. അതു ബേഥാന്യയിലെ ലാസറിന്റേത് ആയിരിക്കാനിടയില്ല.

ലാമെക്ക് (Lamech)

പേരിനർത്ഥം – ശക്തൻ

കയീന്റെ വംശത്തിലുള്ള ലാമെക്ക് ഒന്നാമത്തെ ദ്വിഭാര്യനാണ്. ആദയും സില്ലയും ആയിരുന്നു അവന്റെ ഭാര്യമാർ. അവർക്കു യാബാൽ, യൂബാൽ, തൂബൽ കയീൻ എന്നു മൂന്നു പുത്രന്മാരും നയമാ എന്നു ഒരു പുത്രിയും ഉണ്ടായിരുന്നു. തന്റെ കഴിവിനെക്കുറിച്ച് അവൻ സ്വയം പ്രശംസിക്കുകയും തന്നെ ഉപദ്രവിക്കുന്നവർക്കു ഏഴിരട്ടി പകരം കൊടുക്കുമെന്നു പറയുകയും ചെയ്തു. (ഉല്പ, 4:18-25). പ്രളയപൂർവ്വ കവിതയുടെ ഒരേ ഒരുദാഹരണം നമുക്കു ലഭിക്കുന്നത് ലാമെക്കിൽ നിന്നുമാണ്. (ഉല്പ, 4:23,24).

ലാമെക്ക് (നോഹയുടെ പിതാവ്)

നോഹയുടെ പിതാവും മെഥുശലേക്കിന്റെ പുത്രനും. (ഉല്പ, 5:25). പുത്രനു നല്കിയ പേര് (നോഹ=വിശ്രമം) ലാമെക്കിന്റെ വിശ്വാസത്തെ വെളിപ്പെടുത്തുന്നു. (ഉല്പ, 5:29). വാഗ്ദത്തം ചെയ്യപ്പെട്ട (ഉല്പ, 3:14-19) വീണ്ടെടുപ്പിൽ വിശ്വസിച്ചുകൊണ്ട്, അവ്യക്തമായെങ്കിൽ തന്നെയും തന്റെ സന്താനത്തിൽ നിന്നു ഒരുവൻ (മശീഹ) വരുന്നതിനെ അവൻ മുൻകൂട്ടി കണ്ടു. (1ദിന, 1:3; ലൂക്കൊ, 3:36). 777-ാം വയസ്സിൽ ലാമെക്ക് മരിച്ചു. (ഉല, 5:25-31).

ലാബാൻ (Laban)

പേരിനർത്ഥം – വെൺമ

നാഹോരിന്റെ പുത്രനായ ബെഥുമുവേലിന്റെ പുത്രൻ. (ഉല്പ, 28:5). യിസ്ഹാക്കിന്റെ ഭാര്യയായ റിബെക്കായുടെ സഹോദരൻ. (ഉല്പ, 24:15,29). റിബെക്കായുടെ വിവാഹത്തെ സംബന്ധിച്ചു പിതാവിനോടു ചേർന്ന് തീരുമാനമെടുത്തു. (ഉല്പ, 24:50). ലാബാന്റെ മകളെ വിവാഹം കഴിക്കുവാനായി യാക്കോബിനെ യിസ്ഹാക്കു അവിടേക്കു പറഞ്ഞയച്ചു. (ഉല്പ, 28:2, 5). റാഹേലിനുവേണ്ടി യാക്കോബ് ലാബാനെ ഏഴുവർഷം സേവിച്ചു. എന്നാൽ ലാബാൻ മൂത്തമകൾ ലേയയെയാണ് വിവാഹം ചെയ്തുകൊടുത്തത്. വീണ്ടും ഏഴുവർഷം കൂടി സേവിക്കാമെന്നുള്ള കരാറിൽ റാഹേലിനെയും വിവാഹം ചെയ്തുകൊടുത്തു. (ഉല്പ, 29:16-20). കാലാവധി കഴിഞ്ഞപ്പോൾ യാക്കോബ് സ്വന്തദേശത്തേയ്ക്കു പോകാൻ ആഗ്രഹിച്ചു. എന്നാൽ ലാബാൻ അവനുമായി ഉടമ്പടി ചെയ്തു അവന്റെ ആട്ടിൻകൂട്ടത്തെ മേയ്ക്കുവാൻ ആക്കി. പ്രത്യേക ക്രമീകരണം ചെയ്തു യാക്കോബ് തന്റെ മൃഗസമ്പത്തു വർദ്ധിപ്പിച്ചു. (ഉല്പ, 30:25-43). ആറു വർഷം കഴിഞ്ഞശേഷം യാക്കോബ് ഭാര്യമാരും പുത്രന്മാരും സമ്പത്തുമായി രഹസ്യമായി സ്വന്തം സ്ഥലത്തേയ്ക്കു പോയി. (ഉല്പ, 31:21). ഇതറിഞ്ഞ് ലാബാൻ അവരെ പിന്തുടർന്നു. ഏഴാം ദിവസം ഗിലെയാദ് പർവ്വതത്തിൽ അവർ കണ്ടുമുട്ടി. യാക്കോബിനോടു ഗുണമായോ ദോഷമായോ സംസാരിക്കരുതെന്നു തലേരാത്രി സ്വപ്നത്തിൽ യഹോവ ലാബാനോടു കല്പിച്ചിരുന്നു. ദൈവം വിലക്കിയിരുന്നില്ലെങ്കിൽ യാക്കോബിനു ദോഷം ചെയ്യുമായിരുന്നെന്നു പറയുകയും തന്റെ ഗൃഹബിംബങ്ങളെ മോഷ്ടിച്ചുവെന്നു യാക്കോബിനെ ലാബാൻ കുറ്റപ്പെടുത്തുകയും ചെയ്തു. റാഹേൽ അവയെ മോഷ്ടിച്ചിരുന്നതു യാക്കോബറിഞ്ഞില്ല: (ഉല്പ, 31:32). ഗൃഹബിംബം റാഹേൽ മോഷ്ടിച്ചിരുന്നുവെങ്കിലും ലാബാനു അതു കണ്ടുപിടിക്കുവാൻ കഴിഞ്ഞില്ല. യാക്കോബിനു കോപം ജ്വലിച്ചു ലാബാനോട് വാദിച്ചു. അവർ തമ്മിൽ ഉടമ്പടി ചെയ്തു. അവിടെ കല്ലുകൂട്ടി അതിന്മേൽ വച്ചു ഭക്ഷണം കഴിച്ചു. അതിനു ലാബാൻ യെഗർ-സാഹദൂഥാ (സാക്ഷ്യത്തിന്റെ കൂമ്പാരം) എന്നു പേരിട്ടു. ലാബാൻ അവിടെനിന്നു സ്വദേശത്തേക്കു മടങ്ങിപ്പോയി. (ഉല്പ, 31:47).

രൂഫൊസ് (Rufus)

പേരിനർത്ഥം – ചുവന്ന

ഇറ്റാലിയൻ പദമാണ് രൂഫൊസ്. പുതിയനിയമത്തിൽ രണ്ടു സ്ഥലങ്ങളിൽ പറയപ്പെടുന്നു. (മർക്കൊ, 15:21; റോമ, 16:13). യേശുവിൻ്റെ കൂശു ചുമക്കാൻ ഭാഗ്യം സിദ്ധിച്ച കുറേനക്കാരനായ ശിമോന്റെ മകനാണ് രൂഫൊസ്. (മർക്കൊ, 15:21). റോമാലേഖനത്തിൽ പൗലൊസ് രൂഫൊസിനും അവന്റെ അമ്മയ്ക്കും വന്ദനം ചൊല്ലുന്നു. “കർത്താവിൽ പ്രസിദ്ധനായ രൂഫൊസിനെയും എനിക്കും അമ്മയായ അവന്റെ അമ്മയെയും വന്ദനം ചെയ്‍വിൻ.” (റോമ, 16:13). രൂഫൊസിൻ്റെ ശുശ്രൂഷകളെക്കുറിച്ചൊന്നും ബൈബിളിൽ കാണുന്നില്ല; പിന്നെയും താൻ കർത്താവിൽ പ്രസിദ്ധനായത് എങ്ങനെയാണെന്നത് ചിന്തനീയമാണ്. പടയാളികളുടെ നിർബ്ബന്ധത്താലാണെങ്കിലും ക്രൂശു ചുമക്കാൻ ഭാഗ്യം ലഭിച്ച അവൻ്റെ അപ്പനായ ശിമോൻ മുഖാന്തരമാകാം ആ കുടുംബം മുഴുവൻ ‘കർത്താവിൽ പ്രസിദ്ധമായത്.’ (മത്താ, 27:32; മർക്കൊ, 15:21; ലൂക്കൊ, 23:26). ശിമോനും കുടുംബവും ക്രിസ്ത്യാനികളായി എന്നും ശിമോന്റെ മകനായ രൂഫൊസിനെയാണ് പൗലൊസ് വന്ദനം ചെയ്യുന്നതെന്നും പൊതുവെ കരുതപ്പെടുന്നു.

യോഹന്നാൻ (John)

പേരിനർത്ഥം — യഹോവ കൃപാലുവാണ്

സെബദിയുടെ ഇളയപുത്രനും, അപ്പൊസ്തലനായ യാക്കോബിന്റെ സഹോദരനും. (മത്താ, 10:2-3). അമ്മയുടെ പേർ ശലോമ എന്നാണ്. (മർക്കൊ, 15:40, 16:1). യോഹന്നാന്റെ കുടുംബം സമ്പന്നമായിരുന്നു. സെബദിക്കു സ്വന്തമായി പടകും വലയും ഉണ്ടായിരുന്നു. മത്സ്യബന്ധനത്തിനു കൂലിക്കാരെ നിയമിച്ചിരുന്നു. (മർക്കൊ, 1:20). ശലോമ വസ്തുവകകൊണ്ടു യേശുവിനെ ശുശ്രൂഷിച്ചിരുന്നു. (ലൂക്കൊ, 8:3). യോഹന്നാൻ 1:36-40 വരെയുള്ള വിവരണത്തിലെ രണ്ടു ശിഷ്യന്മാരിൽ ഒരാൾ യോഹന്നാൻ തന്നെയായിരുന്നു. മറ്റെയാൾ പത്രൊസിന്റെ സഹോദരനായ അന്ത്രെയാസും. തന്നെക്കുറിച്ചു തന്നെ പറയുമ്പോൾ സുവിശേഷത്തിൽ ‘മറ്റേ ശിഷ്യൻ’ ‘യേശു സ്നേഹിച്ച ശിഷ്യൻ’ (യോഹ, 19:26, 21:7, 21:20). എന്നിങ്ങനെയാണു പറയുന്നത്. ഗലീലക്കടലിലെ അത്ഭുതകരമായ മീൻപിടത്തത്തിനു ശേഷമാണ് പത്രൊസ്, അന്ത്രെയാസ്, യാക്കോബ്, യോഹന്നാൻ എന്നിവർ യേശുവിൻ്റെ ശിഷ്യരാകുന്നത്. (ലൂക്കോ, 5:1-11). മറ്റു സുവിശേഷങ്ങളിൽ; മീൻ പിടിക്കുന്നതിനായി വല നന്നാക്കിക്കുന്ന സമയത്താണ് യേശു അവരെ വിളിച്ചു ശിഷ്യരാക്കിയതെന്നാണ് കാണുന്നത്. (മത്താ, 4:21-22, മർക്കൊ, 1:19-20). യാക്കോബിനും യോഹന്നാനും ‘ഇടിമക്കൾ’ എന്നർത്ഥമുള്ള ബൊവനേർഗ്ഗെസ് എന്ന പേർ നല്കി. (മർക്കൊ, 3:17). എരിവും തീക്ഷ്ണതയുമുള്ള ഗലീല്യരായിരുന്നു അവർ. ശമര്യ ഗ്രാമത്തെ തീ ഇറക്കി നശിപ്പിക്കാൻ യേശുവിന്റെ സമ്മതം ചോദിച്ചത് (ലൂക്കാ, 9:54) അവരുടെ സ്വഭാവത്തെ വ്യക്തമാക്കുന്നു. ദൈവരാജ്യത്തിൽ വലത്തും ഇടഞ്ഞും ഇരിക്കുകയായിരുന്നു അവരുടെ ആഗ്രഹം. സ്വാർത്ഥതയുടെ സ്പർശമുള്ള ഈ അഭിലാഷത്തിന്റെ പിന്നിൽ അമ്മയുടെ പ്രേരണയുണ്ടായിരുന്നു. (മത്താ, 20:20, മർക്കൊ, 10:37).

യോഹന്നാൻ, യാക്കോബ്, പത്രൊസ് എന്നീ ശിഷ്യന്മാർ ഒരു പ്രത്യേക ഗണമായിരുന്നു. യേശുവിന്റെ ഭൗമിക ശുശുഷയിൽ മൂന്നു പ്രത്യേക സന്ദർഭങ്ങളിൽ നാം മൂവരെയും ഒരുമിച്ചു കാണുന്നു. യായിറോസിന്റെ മകളെ ഉയിർപ്പിച്ചപ്പോൾ (മർക്കൊ, 15:3), മറുരൂപ മലയിൽ വച്ചു (മർക്കോ, 9:2), ഗെത്ത്ശെനതോട്ടത്തിൽ (മർക്കൊ, 14:33). ഒടുക്കത്തെ പെസഹ ഒരുക്കുന്നതിനു യേശു അയച്ച ശിഷ്യന്മാർ പത്രൊസും യോഹന്നാനും ആയിരുന്നു. (ലൂക്കൊ, 22:8). പത്രൊസും യോഹന്നാനും ബന്ധനസ്ഥനായ യേശുവിനെ ദുരവെ അനുഗമിച്ചു. യോഹന്നാനു മഹാപുരോഹിതനായ കയ്യാഫാവു പരിചിതനായിരുന്നു. തന്മൂലം യേശുവിനോടു കൂടെ യോഹന്നാൻ മഹാപുരോഹിതന്റെ നടുമുറ്റത്തു കടന്നു. (യോഹ, 18:15-16). കൂശീകരണ രംഗത്തുണ്ടായിരുന്ന ഏകശിഷ്യൻ യോഹന്നാനായിരുന്നു. മരണസമയത്തു യേശു മാതാവിന്റെ സംരക്ഷണം യോഹന്നാനെ ഏല്പിച്ചു. (യോഹ, 19:26-27). ഉയിർപ്പിന്റെ ദിവസം രാവിലെ പത്രൊസിനോടൊപ്പം യോഹന്നാൻ കല്ലറയ്ക്കലേക്കോടി. (യോഹ, 20-2,8). കുറഞ്ഞതു എട്ടുദിവസം അവർ യെരുശലേമിൽ കഴിഞ്ഞു. (യോഹ, 20:26). അനന്തരം അവർ ഗലീലക്കടലിൽ മീൻപിടിക്കാൻ പോയി. (യോഹ, 21:1).

യേശുക്രിസ്തുവിന്റെ സ്വർഗ്ഗാരോഹണത്തിനു ശേഷം മത്ഥിയാസിനെ തിരഞ്ഞെടുക്കുമ്പോൾ യോഹന്നാൻ ഉണ്ടായിരുന്നു. (പ്രവൃ, 1:13). മാളികമുറിയിലും പെന്തെകൊസ്തു നാളിലും തുടർന്നുള്ള പ്രസംഗത്തിലും എല്ലാ ശിഷ്യന്മാരും ഉണ്ടായിരുന്നു. ജന്മനാ മുടന്തനായ മനുഷ്യനെ പത്രൊസ് സൗഖ്യമാക്കുമ്പോൾ യോഹന്നാനും ഒപ്പം ഉണ്ടായിരുന്നു. (പ്രവൃ, 3:1-10). ഇരുവരും തടവിലാക്കപ്പെട്ടു. (പ്രവൃ, 4:3). ശമര്യർ ദൈവവചനം കൈക്കൊണ്ടു എന്നു കേട്ടപ്പോൾ അവരോടു പ്രസംഗിപ്പാൻ പത്രൊസിനെയും യോഹന്നാനെയും അയച്ചു. പ്രവൃ, 8:14). ഹെരോദാവ് അഗ്രിപ്പാ യോഹന്നാൻ്റെ സഹോദരനായ യാക്കോബിനെ വധിച്ചു. (പ്രവൃ, 12:2). തുടർന്നു പത്രൊസ് കൈസര്യയിലേക്കു പോയി. (പ്രവൃ, 12:19). എന്നാൽ യോഹന്നാൻ അവിടെത്തന്നെ താമസിച്ചു. അദ്ദേഹത്തിന്റെ ശുശ്രൂഷയുടെ അനന്തര കാര്യങ്ങളെക്കുറിച്ചു വിശദമായ അറിവു നമുക്കു ലഭിച്ചിട്ടില്ല. തൂണുകളായി എണ്ണപ്പെട്ടിരുന്ന മൂന്നു അപ്പൊസ്തലന്മാരിൽ ഒരാളായിരുന്നു യോഹന്നാൻ. (ഗലാ, 2:19). നാലാമത്തെ സുവിശേഷവും മൂന്നു ലേഖനങ്ങളും വെളിപ്പാടു പുസ്തകവും അദ്ദേഹം എഴുതി. പിന്നീട് വെളിപ്പാടു പുസ്തകത്തിലാണ് അപ്പൊസ്തലന്റെ പേർ കാണപ്പെടുന്നത്. (വെളി, 1:1). ജീവിതത്തിലെ അന്ത്യവത്സരങ്ങൾ അദ്ദേഹം എഫെസാസിൽ ചെലവഴിച്ചു എന്നാണു പാരമ്പര്യം. ഏഷ്യാമൈനറിലെ ഏഴു സഭകളിലും അദ്ദേഹം ശുശ്രൂഷിച്ചിരുന്നിരിക്കണം. ഡൊമീഷ്യൻ്റെ (എ.ഡി. 80-96) കാലത്ത് എ.ഡി. 95-ൽ അപ്പൊസ്തലനെ തിളച്ച എണ്ണയിൽ ഇട്ടുവെങ്കിലും അത്ഭുതകരമായി രക്ഷപ്പെട്ടു. പിന്നീട് ദൈവവചനവും യേശുവിന്റെ സാക്ഷ്യവും നിമിത്തം പത്മോസ് ദ്വീപിലേക്കു നാടു കടത്തപ്പെട്ടു. (വെളി, 1:9). ഒന്നാം നൂറ്റാണ്ടിന്റെ അവസാനത്തിൽ എഫെസൊസിൽ വച്ചായിരിക്കണം യോഹന്നാൻ അപ്പൊസ്തലൻ മരിച്ചതു.

കർത്താവിനെ തന്റെ സർവ്വമഹത്വത്തിലും ദർശിക്കുവാനുള്ള ഭാഗ്യം സിദ്ധിച്ചത് യോഹന്നാനായിരുന്നു. “ഞാൻ വരുവോളം ഇവൻ ഇരിക്കേണമെന്നു എനിക്കു ഇഷ്ടം ഉണ്ടെങ്കിൽ അതു നിനക്കു എന്തു?” (യോഹ, 21:22) എന്ന യേശുവിന്റെ പ്രവചനത്തിൻ്റെ നിവൃത്തിയായിരുന്നു പത്മോസിലെ ദർശനവും, പുതിയനിയമത്തിലെ ഏക പ്രവചനഗ്രന്ഥമായ വെളിപ്പാടു പുസ്തകവും.

യോഹന്നാൻ സ്നാപകൻ

യേശുക്രിസ്തുവിന്റെ മുന്നോടി. യെശയ്യാവും (40:3) മലാഖിയും (3:1) യോഹന്നാൻ സ്നാപകനെയും അവന്റെ ദൗത്യത്തെയും കുറിച്ചു പ്രവചിച്ചിരുന്നു. പിതാവായ സെഖര്യാവ് അബീയാവിന്റെ കൂറിൽ (1ദിന, 24:10) ഒരു പുരോഹിതനും അമ്മയായ എലീശബെത്ത് അഹരോന്റെ പുത്രിമാരിൽ ഒരുവളും (ലൂക്കൊ, 1;5) ആയിരുന്നു. സെഖര്യാവ് ദൈവാലയത്തിൽ ശുശ്രൂഷിച്ചു കൊണ്ടിരുന്നപ്പോൾ ഗ്രബീയേൽ ദൂതൻ പ്രത്യക്ഷപ്പെട്ടു ഭാര്യ എലീശബെത്ത് ഒരു മകനെ പ്രസവിക്കുമെന്നും അവനു യോഹന്നാൻ എന്നു പേരിടണമെന്നും പറഞ്ഞു. സെഖര്യാവും എലീശബെത്തും വൃദ്ധരായിരുന്നു. ദൂതന്റെ സന്ദേശം വിശ്വസിക്കാതിരുന്നതിനാൽ കുട്ടിക്കു യോഹന്നാൻ എന്നു പേരിടുന്നതു വരെ സെഖര്യാവ് ഊമനായിരുന്നു. യേശു ജനിക്കുന്നതിനു ആറുമാസം മുമ്പാണ് യോഹന്നാൻ സ്നാപകൻ ജനിച്ചത്. (ബി.സി. 7). എട്ടാം നാളിൽ പൈതലിനെ പരിച്ഛേദനം കഴിക്കാൻ കൊണ്ടുവന്നു. പിതാവിന്റെ പേർ പോലെ സെഖര്യാവ് എന്നു വിളിക്കുവാൻ ചാർച്ചക്കാർ ഒരുങ്ങി. എന്നാൽ യോഹന്നാൻ എന്ന പേർ അമ്മ നിർദ്ദേശിച്ചു. ഊമനായിരുന്ന പിതാവും എഴുത്തു പലകയിൽ അതേ പേർ എഴുതി. ഉടൻ സെഖര്യാവിനു സംഭാഷണശക്തി തിരികെ കിട്ടി. വീഞ്ഞും മദ്യവും കുടിക്കാതെ ദൈവദൂതന്റെ നിർദ്ദേശം അനുസരിച്ചു യോഹന്നാൻ നാസീർവതം പാലിച്ചു. (ലൂക്കൊ, 1;9-64). “പൈതൽ വളർന്നു ആത്മാവിൽ ബലപ്പെട്ടു; അവൻ യിസ്രായേലിനു തന്നെത്താൻ കാണിക്കും നാൾവരെ മരുഭൂമിയിൽ ആയിരുന്നു.” (ലൂക്കൊ, 1:80).

തിബെര്യാസ് കൈസറിന്റെ പതിനഞ്ചാം വർഷത്തിൽ (എ.ഡി. 29) യോഹന്നാൻ പ്രസംഗിക്കുവാൻ തുടങ്ങി. സ്വർഗ്ഗരാജ്യം സമീപിച്ചിരിക്കുകയാൽ മാനസാന്തരപ്പെടുവാൻ അദ്ദേഹം ജനത്തെ ഉപദേശിച്ചു. പുരോഹിത കുടുംബത്തിലുള്ളവൻ ആയിരുന്നെങ്കിലും പുരോഹിതവേഷം ധരിക്കുകയോ ആലയത്തിൽ ശുശ്രൂഷിക്കുകയോ ചെയ്തില്ല. ഒട്ടകരോമം കൊണ്ടുള്ള ഉടുപ്പും അരയിൽ തോൽവാറും ധരിച്ചു വെട്ടുക്കിളിയും കാട്ടുതേനും ഭക്ഷിച്ചു മരുഭൂമിയിൽ അദ്ദേഹം പ്രസംഗിച്ചു. മശീഹയ്ക്കുവേണ്ടി വഴിയൊരുക്കുകയായിരുന്നു യോഹന്നാൻ സ്നാപകന്റെ ദൗത്യം. (ലൂക്കൊ, 3:4-6). യെരൂശലേമ്യരും യെഹൂദ്യരും അവന്റെ അടുക്കൽ വന്നു പാപങ്ങൾ ഏറ്റുപറഞ്ഞു യോർദ്ദാൻ നദിയിൽ സ്നാനമേറ്റു. (മത്താ, 3:5). അവൻ അത്ഭുതം ഒന്നും ചെയ്തില്ല. (യോഹ, 10:41). യേശുവും യോഹന്നാനാൽ സ്നാനം ഏല്ക്കേണ്ടതിനു അവനെ സമീപിച്ചു എങ്കിലും യോഹന്നാൻ ആദ്യം വിസമ്മതിച്ചു. സകലനീതിയും നിവർത്തിക്കുന്നത് ഉചിതം എന്നു യേശു വ്യക്തമാക്കി. തുടർന്നു യോഹന്നാൻ യേശുവിനെ സ്നാനപ്പെടുത്തി. (മത്താ, 3:13-15). ചില നാളുകൾ കൂടെ യോഹന്നാൻ സ്നാനം കഴിപ്പിക്കുകയും ശിഷ്യരെ ഉപദേശിക്കുകയും ചെയ്തു. (യോഹ, 3:23; 4:1; മത്താ, 9:14; ലൂക്കൊ, 5:33; 11:1).

തെറ്റ് എവിടെ കണ്ടാലും ശാസിക്കുന്ന സ്വഭാവമായിരുന്നു അദ്ദേഹത്തിനു ഉണ്ടായിരുന്നത്. ഹെരോദാവ് അന്തിപ്പാസ് തന്റെ സഹോദരന്റെ ഭാര്യയെ സ്വീകരിച്ചത് തെറ്റാണെന്നു പറയുകയാൽ യോഹന്നാനെ അവൻ തടവിലാക്കി. “എന്നാൽ ഇടപ്രഭുവായ ഹെരോദാവ് സഹോദരന്റെ ഭാര്യ ഹെരോദ്യ നിമിത്തവും ഹെരോദാവു ചെയ്ത സകലദോഷങ്ങൾ നിമിത്തവും യോഹന്നാൻ അവനെ ആക്ഷേപിക്കയാൽ അതെല്ലാം ചെയ്തതു കൂടാതെ അവനെ തടവിൽ ആക്കുകയും ചെയ്തു.” (ലൂക്കൊ, 3:19,20). തടവിലായിരുന്നപ്പോൾ യോഹന്നാൻ ശിഷ്യന്മാരെ യേശുവിന്റെ അടുക്കൽ അയച്ചു ‘വരുവാനുള്ളവൻ നീ തന്നെയോ എന്നു ചോദിപ്പിച്ചു’ (ലൂക്കൊ, 7:19). യോഹന്നാനെ വധിക്കുവാൻ ഹെരോദാവിനു താത്പര്യം ഉണ്ടായിരുന്നുവെങ്കിലും പുരുഷാരം അവനെ പ്രവാചകൻ എന്നെണ്ണുകയാൽ അവരെ ഭയപ്പെട്ടു കാത്തിരുന്നു. (മത്താ, 14:5). എന്നാൽ ഹെരോദാവിന്റെ ജനനദിവസം ഹെരോദ്യയുടെ മകൾ സഭാമദ്ധ്യേ നൃത്തം ചെയ്ത് ഹെരോദാവിനെ പ്രസാദിപ്പിച്ചു. എന്തു ചോദിച്ചാലും അവൾക്കു നല്കാമെന്നു ഹെരോദാവ് വാഗ്ദാനം ചെയ്തു. ഹെരോദ്ധ്യയുടെ ഇഷ്ടപ്രകാരം അവൾ യോഹന്നാൻ സ്നാപകന്റെ തല ആവശ്യപ്പെട്ടു. ഹെരോദാവ് ആളയച്ചു തടവിലായിരുന്ന യോഹന്നാനെ വധിച്ചു. (മത്താ, 14:6-12; മർക്കൊ, 6:17-29). ക്രിസ്തുവിന്റെ മുന്നോടിയായിട്ടാണ് യോഹന്നാൻ സ്നാപകനെ പുതിയനിയമത്തിൽ കാണുന്നത്. യോഹന്നാന്റെ ബന്ധനത്തോടു കൂടിയായിരുന്നു യേശു ഗലീലയിലെ ശുശ്രൂഷ തുടങ്ങിയത്. (മർക്കൊ, 1:14). കർത്താവിന്റെ വലുതും ഭയങ്കരവുമായുള്ള നാളിനു മുമ്പുള്ള നിരപ്പിന്റെ ശുശ്രൂഷ ചെയ്യേണ്ട ഏലീയാവ് (മലാ, 4:5) യോഹന്നാൻ ആയിരുന്നുവെന്നു യേശു പറഞ്ഞു. (മർക്കോ, 9:13; മത്താ, 11:14). പ്രവാചക പരമ്പരയിലെ അവസാന കണ്ണിയായിരുന്നു അദ്ദേഹം. “ന്യായപ്രമാണത്തിന്റെയും പ്രവാചകന്മാരുടെയും കാലം യോഹന്നാൻ വരെ ആയിരുന്നു; അന്നു മുതൽ ദൈവരാജ്യത്തെ സുവിശേഷിച്ചു വരുന്നു.” (ലൂക്കൊ, 16:16). “സ്ത്രീകളിൽ നിന്നു ജനിച്ചവരിൽ യോഹന്നാൻ സ്നാപകനെക്കാൾ വലിയവൻ ആരും എഴുന്നേറ്റി ട്ടില്ല” എന്നു യേശു യോഹന്നാനെക്കുറിച്ചു സാക്ഷ്യം പറഞ്ഞു. (മത്താ, 11:1).

യോസേഫ് (Joseph)

പേരിനർത്ഥം – അവൻ കൂട്ടിച്ചേർക്കും

യാക്കോബിന്റെ പതിനൊന്നാമത്തെ പുത്രനാണ് യോസേഫ്; റാഹേലിൽ ജനിച്ച ആദ്യത്തെ പുത്രനും. (ഉല്പ, 30:22). യാക്കോബ് ലാബാനെ സേവിക്കുന്ന കാലത്താണ് യോസേഫ് ജനിച്ചത്. ഉല്പ, 30:22-26). പിന്നീടു യോസേഫിനെക്കുറിച്ചു പറയുന്നതു യാക്കോബിനോടൊപ്പം സ്വദേശത്തേക്കു മടങ്ങുന്ന സമയത്താണ്. (ഉല്പ, 33:2, 7). തുടർന്നു യോസേഫിനു പതിനേഴു വയസ്സാകുന്നതു വരെ അവനെക്കുറിച്ചു യാതൊന്നും പറയുന്നില്ല. യിസ്രായേലിന്റെ വാർദ്ധക്യത്തിലെ മകനെന്നു യോസേഫിനെ വിശേഷിപ്പിച്ചിരിക്കുന്നു. (ഉല്പ, 37:3). യാക്കോബ് യോസേഫിനെ അധികം സ്നേഹിച്ചിരുന്നു. ബിൽഹയുടെയും സില്പയുടെയും പുത്രന്മാരായ തന്റെ സഹോദരന്മാരെക്കുറിച്ചുള്ള ദു:ശുതി യോസേഫ് യാക്കോബിനോടു വന്നുപറഞ്ഞു. ഇതു സഹോദരന്മാർക്കു അവനോടു വെറുപ്പുളവാക്കി. യോസേഫിനോടുള്ള സ്നേഹം നിമിത്തം യാക്കോബ് അവനൊരു നിലയങ്കി ഉണ്ടാക്കിക്കൊടുത്തു. കൂടാതെ താൻ കണ്ട സ്വപ്നങ്ങൾ സഹോദരന്മാരോടു പറഞ്ഞതും അവർക്കു അവനോടു വെറുപ്പിനു കാരണമായി. (ഉല്പ, 37:2-11).

സഹോദരന്മാരുടെ സുഖവൃത്താന്തം അന്വേഷിച്ചു വരന്നതിനു യോസേഫിനെ ഹെബ്രോൻ താഴ്വരയിൽ നിന്നു ശെഖേമിലേക്കയച്ചു. പക്ഷേ അവർ ശെഖേമിലുണ്ടായിരുന്നില്ല. യോസേഫ് അവരെ ദോഥാനിൽ വച്ചു കണ്ടുമുട്ടി. യോസേഫിനെ ദൂരത്തുനിന്നു കണ്ടപ്പോൾ തന്നെ അവരുടെ കോപം ഇരട്ടിച്ചു. രൂബേനൊഴികെ മറ്റെല്ലാവരും ചേർന്നു അവനെ കൊല്ലാനാലോചിച്ചു. യോസേഫിനെ അവരുടെ കയ്യിൽ നിന്നു വിടുവിച്ചു അപ്പന്റെ അടുക്കൽ കൊണ്ടുപോകണമെന്നു കരുതിക്കൊണ്ടു രൂബേൻ, “നിങ്ങൾ അവന്റെ മേൽ കൈവെക്കാതെ മരുഭൂമിയിലുള്ള ആ കുഴിയിൽ അവനെ ഇടുവിൻ” എന്നു പറഞ്ഞു. അവന്റെ സഹോദരന്മാർ അങ്ങനെ ചെയ്തു. അവർ ഭക്ഷണം കഴിക്കാൻ ഇരുന്നപ്പോൾ മിദ്യാന്യ കച്ചവടക്കാരായ യിശ്മായേല്യർ വരുന്നതു കണ്ടു യോസേഫിനെ ഇരുപതു വെള്ളിക്കാശിനു വിറ്റു. ഒരു ദുഷ്ടമൃഗം അവനെ തിന്നുകളഞ്ഞു എന്നു പറഞ്ഞു രക്തം പുരണ്ട യോസേഫിന്റെ അങ്കി പിതാവിനു കാണിച്ചുകൊടുത്തു. യാക്കോബ് വസ്ത്രം കീറി, അരയിൽ രട്ടുടുത്തു ഏറിയനാൾ തന്റെ മകനെച്ചൊല്ലി ദു:ഖിച്ചു. (ഉല്, 37:12-36).

മിദ്യാന്യർ യോസേഫിനെ ഫറവോന്റെ അകമ്പടി നായകനായ പോത്തീഫറിനു വിറ്റു. അങ്ങനെ അവൻ ഒരു മിസ്രയീമ്യ അടിമയായിത്തീർന്നു. യോസേഫ് പോത്തീഫറിനു വിശ്വസ്തനായിരുന്നു. പോത്തീഫർ അവനെ ഗൃഹവിചാരകനാക്കി, തനിക്കുള്ളതൊക്കെയും അവന്റെ കൈയിൽ ഏല്പിച്ചു. യോസേഫ് കോമളനും മനോഹര രൂപിയും ആയിരുന്നതുകൊണ്ടു പോത്തീഫറിന്റെ ഭാര്യ യോസേഫിനോടു അപമര്യാദയായി പെരുമാറിത്തുടങ്ങി; യോസേഫ് അതിൽ നിന്നു ഒഴിഞ്ഞുമാറി. എന്നാൽ ഒരു ദിവസം പോത്തീഫറിന്റെ ഭാര്യ ഭർത്താവിനെ തെറ്റിദ്ധരിപ്പിക്കുകയും യോസേഫിന്റെ മേൽ കുറ്റം ആരോപിക്കുകയും ചെയ്തു. പോത്തീഫർ അവനെ കാരാഗൃഹത്തിലാക്കി. എന്നാൽ യഹോവ യോസേഫിനോടുകൂടെ ഉണ്ടായിരുന്നു. കാരാഗൃഹപമാണിക്കു യോസേഫിനോടു ദയ തോന്നി കാരാഗൃഹത്തിലെ സകലബദ്ധന്മാരെയും അവന്റെ കയ്യിൽ ഏല്പിച്ചു. (ഉല്പ, 39:1-23).

ഫറവോന്റെ അപ്പക്കാരനും പാനപാത്രവാഹകനും കണ്ട സ്വപ്നങ്ങൾ യോസേഫ് വ്യാഖ്യാനിച്ചുകൊടുത്തു. സ്വപ്നവ്യാഖ്യാനം ദൈവത്തിനുള്ളതു എന്നു യോസേഫ് അവരോടു പറഞ്ഞു. രണ്ടു വർഷം കഴിഞ്ഞു ഫറവോൻ രണ്ടു സ്വപ്നങ്ങൾ കണ്ടു. ആ സ്വപ്നങ്ങളെ വ്യാഖ്യാനിക്കുന്നതിനായി മിസയീമിലെ സകല ജ്ഞാനികളെയും മന്ത്രവാദികളെയും ആളയച്ചു വരുത്തി. എന്നാൽ ആർക്കും തന്നെ ഫറവോന്റെ സ്വപ്നങ്ങൾ വ്യാഖ്യാനിപ്പാൻ കഴിഞ്ഞില്ല. അപ്പോൾ പാനപാതവാഹകൻ യോസേഫിനെ ഓർത്തു, അവന്റെ കാര്യം ഫറവോനെ അറിയിച്ചു. യോസേഫ് ഫറവോന്റെ സ്വപ്നം ശരിയായി വ്യാഖ്യാനിച്ചു കൊടുത്തു. ഏഴുവർഷം സമൃദ്ധിയും ഏഴുവർഷം മഹാക്ഷാമവും ഉണ്ടാകുമെന്നു യോസേഫ് ഫറവോന്റെ സ്വപ്ന വ്യാഖ്യാനത്തിലൂടെ മുന്നറിയിച്ചു. ഇതു ഫറവോനെയും ഉദ്യോഗസ്ഥന്മാരെയും സന്തുഷ്ടരാക്കി. യോസേഫിനെ അവർ ദൈവാത്മാവുള്ള മനുഷ്യനായി കണക്കാക്കി. ഫറവോൻ യോസേഫിനു സാപ്നത്ത്-പനേഹ് എന്നു പേരിട്ടു. ഓനിലെ പുരോഹിതനായ പോത്തിഫേറയുടെ മകൾ ആസ്നത്തിനെ അവനു ഭാര്യയായി കൊടുത്തു. യോസേഫ് മിസയീംരാജവായ ഫറവോന്റെ മുന്നിൽ നില്ക്കുമ്പോൾ അവനു മുപ്പതു വയസ്സായിരുന്നു. മനശ്ശെ, എഫ്രയീം എന്ന രണ്ടു മക്കൾ യോസേഫിനു ജനിച്ചു. (ഉല്പ, 41:1-52).

യോസേഫ് മിസ്രയീമിലെ പ്രധാനമന്ത്രിയായി. ക്ഷാമകാലത്തു ജനത്തിനു നല്കാനായി സമൃദ്ധിയുടെ കാലത്തു യോസേഫ് ഭക്ഷ്യവസ്തുക്കൾ ശേഖരിച്ചു. ക്ഷാമകാലത്തു യോസേഫിന്റെ സഹോദരന്മാർ (ബെന്യാമീൻ ഒഴികെ) ധാന്യം വാങ്ങാനായി യോസേഫിന്റെ അടുക്കൽ വന്നു. അവർ ഒറ്റുകാരെന്നു സംശയിക്കുന്ന നിലയിൽ യോസേഫ് പെരുമാറി. അടുത്ത പ്രാവശ്യം ബെന്യാമീനെ കൊണ്ടു വരണമെന്നു പറഞ്ഞു. ജാമ്യമായി ശിമയോനെ തടഞ്ഞു വച്ചു. യാക്കോബിനെ സമ്മതിപ്പിച്ചു ബെന്യാമീനുമായി അടുത്ത പ്രാവശ്യം അവർ വന്നു. യോസേഫ് തന്നെത്താൻ വെളിപ്പെടുത്തുകയും യാക്കോബിനെ ഉടനെ തന്നെ മിസ്രയീമിലേക്കു കൊണ്ടുവരാനുള്ള ക്രമീകരണങ്ങൾ ചെയ്യുകയും ചെയ്തു. ഫറവോന്റെ സമ്മതത്തോടുകൂടി യാക്കോബിനെയും കുടുംബത്തെയും മിസ്രയീമിലെ ഗോശെൻ ദേശത്തു താമസിപ്പിച്ചു. യാക്കോബ് മിസ്രയീമിൽ 17 വർഷം വസിച്ചു. 147-ാം വയസ്സിൽ അവൻ മരിച്ചു. യാക്കോബ് മരിച്ചപ്പോൾ യോസേഫിന്റെ കല്പനപ്രകാരം അവനു സുഗന്ധവർഗ്ഗം ഇട്ടു. ഫറവോന്റെ കല്പന വാങ്ങി അവനെ കനാനിൽ കൊണ്ടുപോയി മക്പേല ഗുഹയിൽ അടക്കി. (ഉല്പ, 50:13).

യോസേഫും സഹോദരന്മാരും മടങ്ങി മിസ്രയീമിൽ വന്നു. സഹോദരന്മാരോടു വിദ്വേഷം ഇല്ലെന്നും അവരെ തുടർന്നും കരുതികൊള്ളാമെന്നും യോസേഫ് ഉറപ്പു നല്കി. മരിക്കുമ്പോൾ തന്റെ അസ്ഥികൾ സൂക്ഷിക്കുകയും ദൈവം അവരെ സന്ദർശിച്ചു കനാനിലേക്കു മടക്കിക്കൊണ്ടു പോകുമ്പോൾ അവകൂടി കൊണ്ടുപോകുകയും ചെയ്യണമെന്നു യോസേഫ് അവക്കൊണ്ടു സത്യം ചെയ്യിച്ചു. 110 വയസ്സുള്ളപ്പോൾ യോസേഫ് മരിച്ചു. (ഉല്പ, 50:22-26). യിസ്രായേൽ മക്കളെ ദൈവം കനാനിലേക്കു തിരികെ കൊണ്ടുവരുമെന്നു യോസേഫ് ദൃഢമായി വിശ്വസിച്ചു. സൗമ്യത, വിശ്വസ്തത, വിശാലമനസ്കത, ക്ഷമാശീലം എന്നിങ്ങനെ മഹനീയമായ ഗുണങ്ങൾ യോസേഫിൽ കാണാം. യോസേഫിനെ യേശുക്രിസ്തുവിന്റെ നിഴലായി ചിത്രീകരിക്കുന്നുണ്ട്.

അരിമത്യയിലെ യോസേഫ്

നല്ലവനും നീതിമാനും ദൈവരാജ്യത്തെ കാത്തിരുന്നവനുമായിരുന്നു അരിമത്യയിലെ യോസേഫ്. (ലൂക്കൊ, 23:50). യേശുവിന്റെ രഹസ്യ ശിഷ്യനായിരുന്നു. (യോഹ, 19:38). ന്യായാധിപസംഘത്തിലെ അംഗമായിരുന്നെങ്കിലും അവരുടെ ആലോചനയെയും പ്രവൃത്തിയെയും അനുകൂലിച്ചില്ല. (ലൂക്കൊ, 23:51). യേശുവിന്റെ ക്രൂശീകരണദിവസം സന്ധ്യയായപ്പോൾ പീലാത്തോസിനോടു യേശുവിന്റെ ശരീരം ചോദിച്ചുവാങ്ങി ആരെയും ഒരിക്കലും വെച്ചിട്ടില്ലാത്ത കല്ലറയിൽ അടക്കി. (ലൂക്കൊ, 23:53).

യോസേഫ് (യേശുവിൻ്റെ വളർത്തച്ഛൻ)

യേശുവിന്റെ അമ്മയായ മറിയയുടെ ഭർത്താവ്. മർക്കൊസ് യോസേഫിനെക്കുറിച്ചു പറയുന്നില്ല; യോഹന്നാനിലെ സൂചനകൾ (1:45; 6:42) പരോക്ഷങ്ങളാണ്. മറിയയ്ക്കു ദൈവദൂതൻ പ്രത്യക്ഷപ്പെട്ടപ്പോൾ മറിയയെ യോസേഫിനു വിവാഹനിശ്ചയം ചെയ്തു കഴിഞ്ഞിരുന്നു. മറിയ ഗർഭിണിയാണെന്നു ഗ്രഹിച്ചപ്പോൾ അവൻ നീതിമാൻ ആകയാൽ അവളെ ഗുഢമായി ഉപേക്ഷിക്കുവാൻ ഒരുങ്ങി. എന്നാൽ ദൂതൻ പ്രത്യക്ഷപ്പെട്ടു അവളിൽ ഉത്പാദിതമായിരിക്കുന്നതു പരിശുദ്ധാത്മാവിനാൽ ആണെന്നും തന്മൂലം അവളെ ചേർത്തുകൊള്ളുവാൻ ശങ്കിക്കേണ്ടതില്ലെന്നും പറഞ്ഞതനുസരിച്ച് യോസേഫ് അവളെ സ്വീകരിച്ചു. (മത്താ, 1:18-24). പേർവഴി ചാർത്തേണ്ടതിന് യോസേഫ് മറിയയോടുകൂടെ യെഹൂദയിലെ ബേത്ലേഹെമിലേക്കു പോയി. അവിടെ വച്ചു അവൾ യേശുവിനെ പ്രസവിച്ചു. (ലൂക്കൊ, 2:1-7). ഇടയന്മാർ യേശുവിനെ കാണാൻ വന്നപ്പോൾ യോസേഫ് അവിടെ ഉണ്ടായിരുന്നു. ദൈവാലയത്തിലേക്കും അവിടെനിന്നു മിസ്രയീമിലേക്കും പോയ സന്ദർഭങ്ങളിലും മടങ്ങിവന്നു നസറേത്തിൽ താമസമായപ്പോഴും യോസേഫിനെ കാണുന്നുണ്ട്. യേശുവിനു 12 വയസ്സുള്ളപ്പോൾ യെരൂശലേമിൽ പെസഹ പെരുന്നാളിനു പോയതും അമ്മയപ്പന്മാരോടൊപ്പമാണ്. (ലൂക്കൊ, 2:41-51). അതിനുശേഷം നാം യോസേഫിനെ കാണുന്നില്ല. യേശുവിന്റെ പരസ്യ ശുശ്രൂഷാകാലത്തു യോസേഫ് ജനത്തിനു അറിയപ്പെടുന്ന ഒരു വ്യക്തിയായിരുന്നു. (യോഹ, 6:42). യേശുവിന്റെ ശുശുഷാകാലത്തിനു മുമ്പു തന്നെ യോസേഫ് മരിച്ചുപോയി എന്നാണ് പൊതുവെ കരുതപ്പെടുന്നത്.

യോശുവ (Joshua)

പേരിനർത്ഥം – യഹോവ രക്ഷയാകുന്നു

നൂന്റെ മകനും എഫയീം ഗോത്രത്തിലെ തലവനായ എലീശാമയുടെ ചെറുമകനും. (1ദിന, 7:27; സംഖ്യാ, 1:10). യോശുവയുടെ ആദ്യത്തെ പേര് ഹോശേയ (രക്ഷ) എന്നായിരുന്നു. (സംഖ്യാ, 13:8). യെഹോശുവയാണ് (1ദിന, 7:27) യോശുവ ആയി മാറിയത്. പുറപ്പാടിന്റെ കാലത്തു യോശുവ യുവാവായിരുന്നു. (പുറ, 33:11).

രെഫീദീമിൽ വച്ചു യിസ്രായേലുമായി യുദ്ധത്തിനു അമാലേക്ക് വന്നപ്പോൾ അവനുമായി യുദ്ധം ചെയ്യുവാൻ മോശെ യോശുവയെ നിയോഗിക്കുന്നിടത്താണ് യോശുവയെ നാം ആദ്യമായി കാണുന്നത്. (പുറ, 17:8). അമാലേക്കിനെ വാളിന്റെ വായ്ത്തലയാൽ തോല്പിച്ചു യോശുവ തന്റെ ഒന്നാമത്തെ യുദ്ധം ജയിച്ചു. (പുറ, 17:13). സീനായി പർവ്വതത്തിലേക്കു കയറിയ മോശയുടെ കൂടെ യോശുവ ഉണ്ടായിരുന്നു. (പുറ, 24:13). തിരിച്ചുവരുമ്പോൾ പാളയത്തിലെ ഘോഷത്തെക്കുറിച്ചു പറയുന്നതും (32:17) മോശെ പാളയത്തിലേക്കു മടങ്ങിയപ്പോൾ കൂടാരത്തെ വിട്ടുപിരിയാതെ നിന്നതും (33:11) യോശുവയാണ്. എൽദാദും മേദാദും പാളയത്തിൽ പ്രവചക്കുന്നതു തടയണമെന്നു യോശുവ മോശയോടു ആവശ്യപ്പെട്ടു. (സംഖ്യാ, 11:28). കനാൻദേശം ഒറ്റു നോക്കുവാൻ പോയവരിൽ പത്തുപേരും എതിരഭിപ്രായം പറഞ്ഞപ്പോൾ യോശുവയും കാലേബും മാത്രമാണ് യഹോവ അതു നമുക്കുതരും എന്നു പറഞ്ഞു ജനത്തെ ഉറപ്പിച്ചത്. (സംഖ്യാ, 14:5-9). തന്നിമിത്തം മിസ്രയീമിൽ നിന്നും പുറപ്പെട്ടവരിൽ യോശുവയും കാലേബും മാത്രമേ കനാനിൽ പ്രവേശിച്ചുള്ളൂ. (സംഖ്യാ, 26:65). യഹോവയുടെ നിർദ്ദേശാനുസരണം സർവ്വസഭയും കാണത്തക്കവണ്ണം യോശുവയെ ജനത്തിന്റെ നായകനാക്കി. (സംഖ്യാ, 27:18-23; ആവ, 1:38; 3:28).

മോശെയുടെ മരണശേഷം 85 വയസ്സുണ്ടായിരുന്ന യോശുവ യിസ്രായേലിന്റെ ചുമതല ഏറ്റെടുത്തു. ജനം അവനെ അനുസരിച്ചു. (ആവ, 34:9; യോശു, 1:1). ശിത്തീമിൽ നിന്നും യോശുവ യെരീഹോ ഒറ്റുനോക്കുന്നതിനു ചാരന്മാരെ അയച്ചു. അവരെ രാഹാബ് എന്ന വേശ്യ ഒളിപ്പിച്ചു. യിസ്രായേല്യരെക്കുറിച്ചുള്ള ഭയം ദേശനിവാസികളെ ബാധിച്ചിരുന്നു. യോശുവയുടെ നേതൃത്വത്തിൽ യിസ്രായേൽ മുന്നോട്ടുപോയി. യോർദ്ദാൻ വിഭാഗിച്ചു ജനമെല്ലാം ഉണങ്ങിയ നിലത്തുകൂടി കടന്നു. (യോശു, 3:7-17; 4:1-18). മിസ്രയീമിൽ നിന്നും പുറപ്പെട്ടശേഷം ജനിച്ചവരെ പരിച്ഛേദനം കഴിപ്പിച്ചു. (യോശു, 5:7). ഗില്ഗാലിൽ പാളയമിറങ്ങിയ സ്ഥലത്തു അവർ പെസഹ ആചരിച്ചു. അതിന്റെ പിറ്റെദിവസം ദേശത്തെ വിളവുകൊണ്ടു പുളിപ്പില്ലാത്ത അപ്പവും മലരും കഴിച്ചു. അടുത്തദിവസം മുതൽ മന്ന നിന്നുപോയി. (യോശു, 5:10-12). യെരീഹോ കീഴടക്കുന്നതിനെക്കുറിച്ചു യോശുവ ചിന്തിച്ചുകൊണ്ട് ഇരിക്കുകയായിരുന്നു. തല ഉയർത്തി നോക്കിയപ്പോൾ ഊരിപ്പിടിച്ച വാളുമായി ഒരാൾ തന്റെ നേരെ നില്ക്കുന്നതു കണ്ടു. ‘യഹോവയുടെ സൈന്യത്തിന്റെ അധിപതി’ എന്നു സ്വയം പരിചയപ്പെടുത്തിയ അയാൾ പട്ടണം പിടിക്കേണ്ടതെങ്ങനെ എന്ന ദൈവനിയോഗം അറിയിച്ചു. (യോശു, 5:13-15). യോദ്ധാക്കളും പുരോഹിതന്മാരും ജനവും യഹോവയുടെ പെട്ടകവുമായി കാഹളം ഊതിക്കൊണ്ടു പട്ടണത്തെ ഓരോ പ്രാവശ്യം വീതം ആറു ദിവസം ചുറ്റി; ഏഴാം ദിവസം ഏഴുപ്രാവശ്യം ചുറ്റി ജനം ആർപ്പിട്ടപ്പോൾ മതിൽ വീണു. പട്ടണവും അതിലുള്ളതൊക്കെയും യഹോവയ്ക്ക് ശപഥാർപ്പിതം ആയിരുന്നു; രാഹാബിനെയും കുടുംബത്തെയും ജീവനോടെ ശേഷിപ്പിച്ചു. വെള്ളിയും പൊന്നും ചെമ്പും ഇരുമ്പും കൊണ്ടുള്ള പാത്രങ്ങളും ഭണ്ഡാരത്തിൽ ചേർത്തു. (യോശു, 6). ഒറ്റുകാർ നല്കിയ വിവരമനുസരിച്ചു ഹായി പട്ടണം പിടിക്കുന്നതിനു മൂവായിരം പേരെ അയച്ചു. ഹായി പട്ടണക്കാർ അവരെ ശെബാരീം വരെ തോല്പിച്ചോടിക്കുകയും അവരിൽ മുപ്പത്താറോളം പേരെ കൊല്ലുകയും ചെയ്തു. പരാജയകാരണം എന്തെന്നറിയാൻ യോശുവയും മൂപ്പന്മാരും പെട്ടകത്തിനു മുന്നിൽ സാഷ്ടാംഗം വീണുകിടന്നു. ശപഥാർപ്പിതം സംബന്ധിച്ചു ആഖാൻ ചെയ്ത് അകൃത്യമാണ് കാരണമെന്നു വെളിപ്പെട്ടു. ആഖാനെ കല്ലെറിഞ്ഞു കൊല്ലുകയും കുടുംബത്തെയും സമ്പത്തിനെയും നശിപ്പിക്കുകയും ചെയ്തു. (യോശു, 7:1-26). തുടർന്നു പ്രത്യേക തന്ത്രത്തിലൂടെ ഹായി കീഴടക്കി. പട്ടണത്തെയും നിവാസികളെയും നശിപ്പിച്ചു. ഹായി രാജാവിനെ സന്ധ്യവരെ മരത്തിൽ തൂക്കി. അതിനുശേഷം ശവത്തെ പട്ടണവാതില്ക്കൽ ഇട്ടു അതിന്മേൽ കല്ക്കുന്നു കൂട്ടി. (യോശു, 8:1-29).

യോശുവ ഹായി പിടിച്ചടക്കിയതിനെക്കുറിച്ചു കേട്ട് ഹിത്യർ തുടങ്ങി ജാതികളുടെ രാജാക്കന്മാർ യോശുവയോടും യിസ്രായേലിനോടും യുദ്ധത്തിനൊരുങ്ങി. എന്നാൽ ഗിബെയോന്യർ വിദൂരസ്ഥർ എന്ന വ്യാജേന യോശുവയോടു ഉടമ്പടി ചെയ്തു. സത്യം വെളിപ്പെട്ടപ്പോൾ അവരെ വെള്ളം കോരുന്നവരും വിറകു കീറുന്നവരും ആക്കി. (യോശു, 9:1-22). ഗിബെയോന്യർ യോശുവയോടു സഖ്യത ചെയ്തു എന്നറിഞ്ഞ യെരൂശലേം രാജാവായ അദോനീ-സേദെക് ഹെബ്രോൻ, യർമ്മൂത്ത്, ലാഖീശ്, എഗ്ലോൻ എന്നിവിടങ്ങളിലെ രാജാക്കന്മാരോടൊപ്പം ഗിബെയോനു നേരെ പാളയമിറങ്ങി. യോശുവയും സൈന്യവും രാത്രിതന്നെ ഗില്ഗാലിൽ നിന്നു പുറപ്പെട്ടു അവരെ എതിർത്തു. ബേത്ത്-ഹോരോനിൽ വച്ചു അമോര്യരെ നിശ്ശേഷം തോല്പിച്ചു. യഹോവ അവരുടെമേൽ കല്മഴ പെയ്യിച്ചു. വാൾകൊണ്ടു മരിച്ചവരെക്കാൾ അധികമായിരുന്നു കഴയാൽ മരിച്ചവർ. യിസ്രായേൽജനം അമോര്യരോടു പ്രതികാരം ചെയ്തു തീരുവോളം സൂര്യനും, ചന്ദ്രനും നിശ്ചലമായി നിന്നു. (യോശു, 10:1-14). തുടർന്നു മക്കേദ, ലിബ്ന, ലാഖീശ്, ഗേസെർ, എഗ്ലോൻ, ഹെബ്രോൻ, ദെബീർ എന്നീ ദേശങ്ങൾ പിടിച്ചടക്കി. (യോശു, 10:28-44). ആറുവർഷം കൊണ്ടു യോശുവ 31 രാജാക്കന്മാരെ കീഴടക്കി. തെക്കു സെയീർ പർവ്വതനിരകൾ തുടങ്ങി വടക്കു ഹെർമ്മോൻ പർവ്വതം വരെയുള്ള പ്രദേശങ്ങൾ യോശുവ കൈവശമാക്കി.

പുരോഹിതനായ എലെയാസാറിനോടും ഗോത്രത്തലവന്മാരോടും ആലോചിച്ചു ഇനിയും കൈവശമാക്കാനുള്ള ദേശം കൂട്ടിച്ചേർത്തു ഓരോ ഗോത്രത്തിനും അവകാശം പങ്കിട്ടു. അഞ്ചു ഗോത്രങ്ങളുടെ അവകാശം അപ്പോൾ തന്നെ കൈവശപ്പെടുത്തി കൊടുത്തു. പിന്നീടു യിസ്രായേൽ മക്കളുടെ സഭ മുഴുവൻ ശീലോവിൽ കുടി. യോശുവയുടെ നിർദ്ദേശപ്രകാരം പ്രതിനിധികൾ സ്ഥലം ഏഴായി കണ്ടെഴുതി വന്നു. യോശുവ ചീട്ടിട്ടു ദേശം അവർക്കു വിഭാഗിച്ചു കൊടുത്തു. (യോശു, 18:1-10). ആറു സങ്കേതനഗരങ്ങൾ പ്രത്യേകം ക്രമീകരിച്ചു; മൂന്നെണ്ണം യോർദ്ദാനു കിഴക്കും മൂന്നെണ്ണം യോർദ്ദാനു പടിഞ്ഞാറും. ലേവ്യർക്കു 48 പട്ടണങ്ങളും പ്രാന്തപ്രദേശങ്ങളും നല്കി. യോശുവ വൃദ്ധനായശേഷം ജനത്തെയെല്ലാം ശെഖേമിൽ കൂട്ടി യഹോവയുടെ അരുളപ്പാടു അറിയിച്ചു. യോശുവ 110-ാം വയസ്സിൽ മരിച്ചു. എഫ്രയീം പർവ്വതത്തിലുള്ള തിമ്നാത്ത് സേരഹിൽ അവനെ അടക്കി. (യോശു, 24:29,30). യാതൊരു കളങ്കവും തീണ്ടാത്ത വ്യക്തിയായിരുന്നു യോശുവ. ഉത്തമഭക്തനും ദേശസ്നേഹിയും വീരയോദ്ധാവുമായിരുന്നു. ന്യായപാലനത്തിൽ നിഷ്പക്ഷത പാലിച്ചു. എല്ലാ പ്രശ്നങ്ങളും ദൈവിക നിയന്ത്രണത്തിനു വിധേയമായി കൈകാര്യം ചെയ്തു. ജീവിതം മുഴുവൻ ദൈവത്തോടു പറ്റിനിന്നു . ജീവാവസാനത്തിലും ഏറ്റുപറഞ്ഞു: “ഞാനും എന്റെ കുടുംബവുമോ ഞങ്ങൾ സേവിക്കും.” (യോശു, 24:15).

യോവാശ് (Joash)

പേരിനർത്ഥം — യഹോവ തന്നു

യെഹൂദയിലെ എട്ടാമത്തെ രാജാവ്; അഹസ്യാവ് രാജാവിനു സിബ്യായിൽ ജനിച്ച് പുത്രൻ. (2ദിന, 24:1). ഭരണകാലം 835-796 ബി.സി. അഹസ്യാവു യിസ്രായേലിൽ വച്ചു യേഹുവിനാൽ വധിക്കപ്പെട്ടു. ഉടൻ അഥല്യാ രാജ്ഞി രാജകുമാരന്മാരെ എല്ലാം വധിച്ചു ഭരണം ഏറ്റെടുത്തു. എന്നാൽ അഹസ്യാവിന്റെ സഹോദരിയായ യെഹോശേബ അഹസ്യാവിന്റെ മകനായ യോവാശിനെ കൊണ്ടുപോയി ഒളിപ്പിച്ചു. അവനു 7 വയസ്സായപ്പോൾ യെഹോയാദാ പുരോഹിതൻ ആളുകളെ വിളിച്ചുകൂട്ടി അവനെ രാജാവാക്കുകയും അഥല്യയെ വധിക്കുകയും ചെയ്തു. (2രാജാ, 11 അ; 2ദിന, 22:10:12; 23 അ). യെഹോയാദാ പുരോഹിതന്റെ കാലം മുഴുവൻ യോവാശ് യഹോവയ്ക്കു പ്രസാദമായുള്ളതു ചെയ്തു. (2ദിന, 24:2). ദൈവാലയത്തിന്റെ അറ്റകുറ്റം തീർക്കുന്ന കാര്യത്തിൽ പ്രത്യേകം ശ്രദ്ധിച്ചു. യെഹോയാദാ പുരോഹിതന്റെ മരണശേഷം യോവാശ് പാപത്തിൽ വീണു. രാജ്യത്തിൽ വിഗ്രഹാരാധന വ്യാപകമായി. താക്കീതു നല്കിയ പ്രവാചകന്മാരെ ഉപദ്രവിച്ചു. യെഹോയാദാ പുരോഹിതന്റെ പുത്രനായ സെഖര്യാവിനെ മരണത്തിനേല്പിച്ചു. ഹസായേലിന്റെ കീഴിൽ അരാമ്യരുടെ ആക്രമണഭീഷണി ഉണ്ടായപ്പോൾ ദൈവാലയത്തിലെ പൊന്നെടുത്ത് അരാം രാജാവിനു സമ്മാനമായി നല്കി. അവന്റെ കൊട്ടാരത്തിലുള്ള രണ്ടുപേർ അവനെ വധിച്ചു. യോവാശ് 40 വർഷം രാജ്യം ഭരിച്ചു. അവൻ്റെ ശേഷം മകനായ അമസ്യാവ് അവനുപകരം രാജാവായി. (2ദിന, 24:17). യേശുവിന്റെ വംശാവലിയിൽ ഉപേക്ഷിക്കപ്പെട്ട മൂന്നു രാജാക്കന്മാരിലൊരാളാണ് യോവാശ്. (മത്താ, 1:8).

യോവാശ് (Joash)

യിസ്രായേലിലെ പന്ത്രണ്ടാമത്തെ രാജാവ്. യെഹോവാഹാസിന്റെ മകൻ. (2രാജാ, 13:10-25; 14:8-16; 2ദിന, 25:17-24). യേഹുവിന്റെ പൗത്രനായ ഇയാൾ 16 വർഷം രാജ്യഭാരം ചെയ്തു. (798-782 ബി.സി.) എലീശാപ്രവാചകനെ വളരെയധികം ബഹുമാനിച്ചിരുന്നു. രോഗിയായിക്കിടന്ന പ്രവാചകന്റെ അടുക്കൽ ചെന്നിരുന്നു കരഞ്ഞു പറഞ്ഞു. “എന്റെ പിതാവേ, എന്റെ പിതാവേ, യിസ്രായേലിന്റെ തേരും തേരാളികളുമായുള്ളാവേ.” (2രാജാ, 13:14). അരാമ്യരെ മൂന്നുപ്രാവശ്യം മാത്രം യോവാശ് ജയിക്കുമെന്നു അടയാളസഹിതം പ്രവാചകൻ പറഞ്ഞു. തന്റെ പിതാവായ യെഹോവാഹാസിൽ നിന്നു ഹസായേൽ പിടിച്ചെടുത്തിരുന്ന പട്ടണങ്ങളെ ഹസായേലിന്റെ പുത്രനായ ബെൻ-ഹദദിൽ നിന്നു യോവാശ് തിരികെ പിടിച്ചു. അവനെ മൂന്നുപ്രാവശ്യം തോല്പിച്ചു. യെഹൂദാരാജാവായ അമസ്യാവിന്റെ വെല്ലുവിളി മനസ്സില്ലാമനസ്സോടെ സ്വീകരിക്കുകയും അമസ്യാവിനെ തോല്പിച്ചു യെരുശലേമിനെ കൊള്ളയടിച്ചു ജാമ്യക്കാരെയും പിടിച്ചുകൊണ്ടു ശമര്യയിലേക്കു മടങ്ങുകയും ചെയ്തു. യോവാശ് മരിച്ചപ്പോൾ അവനെ ശമര്യയിൽ അടക്കി. (2രാജാ, 14:8-16). “യോവാശ് യഹോവെക്കു അനിഷ്ടമായുള്ളതു ചെയ്തു; യിസ്രായേലിനെക്കൊണ്ടു പാപം ചെയ്യിച്ച നബാത്തിന്റെ മകനായ യൊരോബെയാമിന്റെ സകല പാപങ്ങളെയും അവൻ വിട്ടുമാറാതെ അവയിൽതന്നെ നടന്നു.” (2രാജാ, 13:11).

യോവാബ് (Joab)

പേരിനർത്ഥം – യഹോവ പിതാവ്

ദാവീദിന്റെ സഹോദരിയായ സെരൂയയുടെ പുത്രന്മാരാണ് യോവാബ്, അബീശായി, അസാഹേൽ എന്നിവർ. (2ശമൂ, 2:18). പിതാവിന്റെ പേർ രേഖപ്പെടുത്തിയിട്ടില്ല. ദാവീദ് രാജാവായപ്പോൾ യോവാബിനെ സൈന്യാധിപനാക്കി. (2ശമൂ, 5:8; 1ദിന, 11:6, 8). ഈശ്-ബോശെത്തിനു വേണ്ടി അബ്നേരും സൈന്യവും യുദ്ധം ചെയ്യുകയായിരുന്നു. ഗിബെയോനിലെ കുളത്തിനരികിൽ വച്ചു യോവാബിന്റെ കീഴിലുള്ള സൈന്യവും അബ്നേരിന്റെ സൈന്യവും തമ്മിൽ ഏറ്റുമുട്ടി. അബ്നേർ തോറ്റോടിയപ്പോൾ അസാഹേൽ അബ്നേരിനെ പിന്തുടർന്നു. ഗത്യന്തരമില്ലാതെ അബ്നേർ അസാഹേലിനെ വധിച്ചു. (2ശമൂ, 2:13-32). ഈശ്-ബോശെത്തുമായി ഇടഞ്ഞ അബ്നേർ ദാവീദുമായി ഉടമ്പടി ചെയ്യുവാൻ വന്നിരുന്നു എന്നറിഞ്ഞു യോവാബ് അവനെ തിരികെ വിളിപ്പിച്ചു ഹെബ്രാനിൽ വച്ചു വധിച്ചു. അങ്ങനെ യോവാബ് തന്റെ സഹോദരന്റെ വധത്തിനു പകരം വീട്ടി. (2ശമൂ, 3:27, 30). ഈ സംഭവം ദാവീദിനെ വല്ലാതെ വേദനിപ്പിച്ചു. അബ്നേരിനെക്കുറിച്ചു വിലാപഗീതം ചൊല്ലുകയും ശവക്കുഴിക്കൽ ഉറക്കെ കരയുകയും ചെയ്തു. (2ശമൂ, 3:8-39).

യെബൂസ്യരെ തോല്പിച്ചു സീയോൻ കോട്ട പിടിക്കുന്നതിൽ യോവാബിനു പ്രധാന പങ്കുണ്ടായിരുന്നു. യെബൂസ്യരെ ആദ്യം തോല്പിക്കുന്നവൻ തലവനും സേനാധിപതിയും ആയിരിക്കുമെന്നു ദാവീദ് പറഞ്ഞു. യോവാബ് സീയോൻ കോട്ടയിൽ ആദ്യം കയറിച്ചെന്നു. അങ്ങനെ സൈന്യാധിപനായിത്തീർന്നു. (2ശമൂ, 5:6-10; 1ദിന, 11:5-8). നഗരത്തെ പണിതുറപ്പിക്കുന്നതിനും യോവാബ് ദാവീദിനെ സഹായിച്ചു. (2ശമൂ, 5:9; 1ദിന, 11:8). ബെരോത്യനായ നഹ്രായിയായിരുന്നു യോവാബിന്റെ പ്രധാന ആയുധവാഹകൻ. (1ദിന, 11:39). ബെരോത്യൻ നഹരായി എന്നാണ് 2ശമൂവേൽ 23:37-ൽ. യോവാബിനു ആയുധവാഹകന്മാരായ 10 ബാല്യക്കാർ ഉണ്ടായിരുന്നു. (2ശമൂ, 18:15). സൈന്യത്തിന്റെ മുന്നേറ്റത്തിനും പിൻമടക്കത്തിനും കാഹളമൂതി അടയാളം നല്കിയിരുന്നതു യോവാബായിരുന്നു. (2ശമൂ, 18:16). യോവാബ് യെരൂശലേമിൽ പാർത്തിരുന്നു. നാട്ടിൻപുറത്തു അവനു വീടും നിലവുമുണ്ടായിരുന്നു. (2ശമൂ, 14:30).

അരാമ്യരുടെയും അമ്മോന്യരുടെയും സഖ്യസൈന്യത്തോടുള്ള യുദ്ധത്തിൽ യോവാബ് അരാമ്യരെയും തന്റെ സഹോദരനായ അബീശായി അമ്മോന്യരെയും തോല്പിച്ചു. (2ശമൂ, 10:1-14). ഏദോമ്യരെ ഉപ്പുതാഴ്വരയിൽ വച്ചു ദാവീദ് പരാജയപ്പെടുത്തി. അതിൽ യോവാബിനു പങ്കുണ്ടായിരുന്നു. ദാവീദ് ഏദോമ്യരെ നിഗ്രഹിച്ചപ്പോൾ പട്ടുപോയവരെ അടക്കം ചെയ്യുവാൻ യോവാബ് ചെന്നു. ഏദോമിലെ പുരുഷപ്രജയെ മുഴുവൻ നിഗ്രഹിക്കുവോളം യോവാബും കൂട്ടരും ആറുമാസം അവിടെ പാർത്തു. (1രാജാ, 11:15,16). പിന്നീടൊരിക്കൽ യോവാബും സൈന്യവും അമ്മോന്യദേശം ശൂന്യമാക്കി രബ്ബാ പട്ടണം നിരോധിച്ചു. യോവാബ് അമ്മോന്യരുടെ രബ്ബയോടു യുദ്ധംചെയ്ത് ജലനഗരം പിടിച്ചു. തുടർന്നു പ്രധാനകോട്ട ദാവീദു വന്നു കൈവശപ്പെടുത്തി. (2ശമൂ, 12:26-28).

യോവാബ് ദാവീദിനെ വിശ്വസ്തതയോടെ സേവിച്ചു. അമ്മോന്യരോടുള്ള യുദ്ധത്തിൽ ദാവീദിനു വേണ്ടി ഹിത്യനായ ഊരീയാവിനെ പടയുടെ മുമ്പിൽ നിറുത്തി കൊല്ലുവാൻ വേണ്ട ക്രമീകരണം ചെയ്തതു യോവാബാണ്. (2ശമൂ, 11:16). അമ്നോന്റെ വധത്തിനു ശേഷം ദാവീദിന്റെ മുഖം കാണാതെ ഒളിച്ചുപാർത്ത അബ്ശാലോമിനെയും ദാവീദിനെയും തമ്മിൽ നിരപ്പിക്കുവാൻ മദ്ധ്യസ്ഥനായി യോവാബ് വർത്തിച്ചു. ദാവീദിനെ എതിർത്തപ്പോൾ അബ്ശാലോമിനെ വധിച്ചു. (2ശമൂ, 18:14-33). ജനത്തെ എണ്ണുന്നതിൽ നിന്നു രാജാവിനെ പിന്തിരിപ്പിക്കുവാൻ യോവാബ് ശ്രമിച്ചു; പക്ഷേ ഫലമുണ്ടായില്ല. (2ശമൂ, 24:1-4). ശേബയെ പിന്തുടർന്ന വഴിയിൽ യോവാബ് ചതിയിൽ അമാസയെ കൊന്നു. (2ശമൂ, 20:10). ബിക്രിയുടെ മകനായ ശേബയുടെ തലയുമായിട്ടാണ് മടങ്ങിപ്പോയത്. (2ശമൂ, 20:22). അബ്നേരിനെയും അമാസയെയും യോവാബ് വധിച്ചതു ദാവീദിനു ഇഷ്ടമായില്ല. അതുകൊണ്ടു അവന്റെ നരയെ സമാധാനത്തോടെ പാതാളത്തിൽ ഇറങ്ങുവാൻ സമ്മതിക്കരുതു എന്നു ദാവീദ് ശലോമോനോടു കല്പിച്ചു. (1രാജാ, 2:5). ദാവീദിന്റെ മരണത്തിനു തൊട്ടുമുമ്പു യോവാബ് അദോനീയാവിന്റെ പക്ഷം ചേർന്നു. രാജാവാകാനുള്ള അദോനീയാവിന്റെ ശ്രമം തകർന്നു. അദോനീയാവിന്റെ മരണത്തെക്കുറിച്ചു കേട്ട യോവാബ് ഓടിച്ചെന്നു യാഗപീഠത്തിന്റെ കൊമ്പുകളെ പിടിച്ചു. എന്നാൽ ശലോമോൻ ബൈനായാവിനെ അയച്ചു യോവാബിനെ വെട്ടിക്കൊന്നു. (1രാജാ, 2:34). അതിസമർത്ഥനായ സൈന്യാധിപനായിരുന്നു യോവാബ്. അടങ്ങാത്ത പ്രതികാരവാഞ്ഛ ഏതു ചതിപ്രയോഗം ചെയ്യുന്നതിനും യോവാബിനെ പ്രേരിപ്പിച്ചു. യജമാനന്റെ നല്ലതും തീയതുമായ അഭിലാഷങ്ങളെ പൂർത്തിയാക്കിക്കൊടുക്കാൻ ഒരു മടിയും കാണിച്ചിരുന്നില്ല. യിസ്രായേൽ ചരിത്രത്തിലെ മഹാപരാക്രമിയും ഒപ്പം ഒട്ടും തത്ത്വദീക്ഷയില്ലാത്തവനും ആയ യോദ്ധാവായിരുന്നു യോവാബ്.

യോനാഥാൻ (Jonathan)

പേരിനർത്ഥം – യഹോവാദത്തൻ

യെഹോനാഥാൻ (യഹോവ നല്കി) എന്ന പേരിന്റെ സങ്കുചിത രൂപമാണ് യോനാഥാൻ.

മോശെയുടെ പുത്രനായ ഗേർശോമിന്റെ പുത്രൻ അഥവാ അനന്തരഗാമി. (ന്യായാ, 18:30). ലേവ്യനായ യോനാഥാൻ ബേത്ത്ലേഹെമിൽ പാർത്തിരുന്നു. തരം കിട്ടുന്നേടത്തു പാർക്കുവാൻ പോയ ഇവൻ എഫ്രയീം മലനാട്ടിൽ മീഖാവിന്റെ വീട്ടിലെത്തി അവിടെ ഒരു പുരോഹിതനായി. (ന്യായാ, 17:7-13). ഏറെത്താമസിയാതെ കുടിപ്പാർപ്പിനു അനുയോജ്യമായ സ്ഥലം അന്വേഷിച്ചിറങ്ങിയ അഞ്ചു ദാന്യർ യോനാഥാന്റെ വീട്ടിലെത്തി. അവർ തങ്ങളുടെ യാത്ര ശുഭമാണോ എന്നു യോനാഥാനോടു ചോദിച്ചു. പുരോഹിതൻ അനുകൂലമായ മറുപടി നല്കി. അനന്തരം ലയീശ് കൈവശമാക്കാൻ പോയ 600 പേർ മീഖാവിന്റെ വീട്ടിലെത്തി. അവർ കൊത്തുപണിയായ വിഗ്രഹവും ഏഫോദും ഗൃഹബിംബവും വാർപ്പുപണിയായ വിഗ്രഹവും കൊണ്ടുപോയി; ഒപ്പം പുരോഹിതനായ യോനാഥാനെയും. ദേശത്തിന്റെ പ്രവാസകാലംവരെ യോനാഥാനും പുത്രന്മാരും ദാന്യർക്കു പുരോഹിതന്മാരായിരുന്നു. (ന്യായാ, 18:1-30).

യോനാഥാൻ

യിസ്രായേൽ രാജാവായ ശൗലിന്റെ മൂത്തമകൻ. (1ശമൂ, 14:4,9,50). ശൗൽ രാജാവായതോടു കൂടിയാണ് യോനാഥാനെ നാം രംഗത്തു കാണുന്നത്. യിസ്രായേല്യരെ കഷ്ടപ്പെടുത്തിക്കൊണ്ടിരുന്ന അമ്മോന്യരുടെമേൽ വലിയ വിജയം നേടി. ഫെലിസ്ത്യരോടുള്ള മിക്മാസ് യുദ്ധത്തിലാണ് യോനാഥാന്റെ പരാക്രമം പ്രത്യക്ഷമായത്. മൂവായിരം വരുന്ന സൈന്യത്തിൽ മൂന്നിലൊരു ഭാഗം യോനാഥാന്റെ കീഴിലാക്കി, ഗിബെയയിൽ താവളമുറപ്പിച്ചിട്ടു (1ശമൂ, 13:1,2) ബാക്കി സൈന്യവുമായി ശൗൽ മിക്മാസിലെ പ്രധാന താവളത്തിലേക്കു വന്നു. ആയുധവാഹകനുമായി യോനാഥാൻ ചെന്നു ഗേബയിലെ ഫെലിസ്ത്യരെ പരിഭ്രമിപ്പിക്കുകയും അനേകം പേരെ കൊല്ലുകയും ചെയ്തു. തുടർന്നു പ്രധാന താവളങ്ങളിലെല്ലാം പരിഭ്രാന്തി പടർന്നു. ശൗൽ ആക്രമണത്തിനു വന്നപ്പോൾ സൈന്യം കുടിക്കുഴഞ്ഞു പരസ്പരം ആക്രമിക്കുന്നതായി കണ്ടു. ഫെലിസ്ത്യസൈന്യം മുഴുവൻ യുദ്ധം തുടർന്നു. ഈ യുദ്ധത്തിൽ യിസ്രായേല്യർ ഉപയോഗിച്ചിരുന്നതു വെറും കൃഷി ആയുധങ്ങളായിരുന്നു. (1ശമൂ, 13:20). ശൗലിനും യോനാഥാനും മാത്രമേ ആയുധങ്ങളായി വാളുകളും കുന്തങ്ങളും ഉണ്ടായിരുന്നുള്ളു. (1ശമൂ, 13:22). പകൽ മുഴുവൻ ഭക്ഷിക്കരുതെന്നു ശൗൽ കല്പിക്കാതിരുന്നുവെങ്കിൽ വിജയം പൂർണ്ണമായിരുന്നേനെ. (1ശമൂ, 14:24). ഈ കല്പന യോനാഥാൻ കേട്ടിരുന്നില്ല. യുദ്ധത്തിന്റെ ലഹരിയിൽ യോനാഥാൻ കാട്ടുതേൻ ഭുജിച്ചു. ഇതറിഞ്ഞ ശൗൽ യോനാഥാനെ ശപഥാർപ്പിതമായി കൊല്ലുവാനൊരുങ്ങി. എന്നാൽ ജനം ഇടപെട്ടു തടഞ്ഞു. (1ശമൂ, 14:16-45).

യോനാഥാനു ദാവീദിനോടുള്ള സൗഹാർദ്ദം നിസ്സീമമായിരുന്നു. ഗൊല്യാത്തിനെ ദാവീദ് വധിച്ചതോടുകൂടിയാണ് ഈ സൗഹാർദ്ദം നാമ്പിട്ടത്. തന്റെ മേലങ്കിയും വസ്ത്രവും വാളും വില്ലും അരക്കച്ചയും ദാവീദിനു കൊടുത്തു യോനാഥാൻ ദാവീദുമായി ഉടമ്പടി ചെയ്തു. (1ശമൂ, 18:1-4). യോനാഥാനു പകരം ദാവീദ് രാജാവാകും എന്നു ശൗൽ പറഞ്ഞിട്ടും ആ സ്നേഹബന്ധത്തിനു ഒരയവും വന്നില്ല. (1ശമൂ, 20:31). ദാവീദിനോടുള്ള ശൗലിന്റെ ശത്രുത്വം വെളിപ്പെട്ടപ്പോൾ യോനാഥാൻ ദാവീദിനു വേണ്ടി പിതാവിനോടു വാദിച്ചു: ദാവീദിനെ കൊല്ലുകയില്ലെന്നു ശൗൽ സത്യം ചെയ്തു. (1ശമൂ, 19:17). ശൗലിന്റെ സ്വഭാവം മാറുകയും ദാവീദ് ഓടിയൊളിക്കുകയും ചെയ്തു. ഏസെൽ കല്ലിന്റെ അടുക്കൽ വച്ചു സുഹൃത്തുക്കൾ വീണ്ടും ഉടമ്പടി ചെയ്തു. ദാവീദിന്റെ പ്രാണരക്ഷയ്ക്കു വേണ്ടി യോനാഥാൻ വീണ്ടും ശൗലിനോടപേക്ഷിച്ചു. രോഷാകുലനായ ശൗൽ യോനാഥാന്റെ നേർക്കു കുന്തം എറിഞ്ഞു. (1ശമൂ, 20:33). രണ്ടു സുഹൃത്തുക്കളുടെയും അന്ത്യദർശനം സീഫ് മരുഭൂമിയിൽ വച്ചായിരുന്നു. (1ശമൂ, 23:14-17). പിതാവ് ദാവീദിനെതിരെ സ്വീകരിച്ച നടപടികളിൽ യോനാഥാൻ ഭാഗഭാക്കായില്ല. ഗിൽബോവാ പർവ്വതത്തിൽ വച്ചു പിതാവിനോടും രണ്ടു സഹോദരന്മാരോടും ഒപ്പം യോനാഥാൻ കൊല്ലപ്പെട്ടു. (1ശമൂ, 31:2). സുഹൃത്തിനു വേണ്ടി സിംഹാസനവും രാജ്യത്തിനു വേണ്ടി പ്രാണനും ത്യജിക്കുവാൻ സന്നദ്ധനായ യോനാഥാന്റെ സ്വഭാവം നിസ്തുല്യമാണ്. യോനാഥാന്റെ പുത്രൻ മെഫീബോശത്ത് മാത്രം ശേഷിച്ചു. ദാവീദ് അവനോടു കരുണ കാണിച്ചു.

യോനാഥാൻ

മഹാപുരോഹിതനായ അബ്യാഥാരിന്റെ മകൻ. അബ്ശാലോം ദാവീദിനോടു മത്സരിച്ചപ്പോൾ യോനാഥാൻ ദാവീദിനോടു പറ്റിനിന്നു. (2ശമൂ, 15:27, 36). അവൻ ഏൻറോഗേലിൽ പാർത്തുകൊണ്ടു വിപ്ലവകാരികളുടെ ചലനങ്ങൾ ദാവീദിനു എത്തിച്ചുകൊടുത്തു കൊണ്ടിരുന്നു. എന്നാൽ അതു കണ്ടുപിടിക്കപ്പെട്ടപ്പോൾ അവിടെ നിന്നു ഒളിച്ചോടി ബഹൂരിമിൽ എത്തി അവിടെ ഒരു കിണറ്റിലൊളിച്ചു. അബ്ശാലോമിന്റെ ഭൃത്യന്മാർ ആ വീട്ടിൽ വന്നു അഹീമാസിനെയും യോനാഥാനെയും അന്വേഷിച്ചു. അവർ നീർത്തോടു കടന്നുപോയി എന്നു സ്ത്രീ പറഞ്ഞു. അങ്ങനെ അവർ രക്ഷപ്പെട്ടു. (2ശമൂ, 17:17-21). ദാവീദ് ശലോമോനെ രാജാവാക്കിയ വൃത്താന്തം യോനാഥാൻ അദോനീയാവിനെ അറിയിച്ചു. (1രാജാ, 1:42,43).