എല്ലാ മതവിഭാഗങ്ങളും ഒരുപോലെ അറപ്പോടും വെറുപ്പോടും വീക്ഷിക്കുന്ന സാമൂഹിക തിന്മയാണ് വേശ്യാവൃത്തി. കാരണം, ശാരീരികവും മാനസികവും വൈകാരികവുമായ സുഖസന്തോഷങ്ങളെക്കാൾ ഉപരി ശരീരം വിറ്റു പണമാക്കുന്ന അവിഹിത ലൈംഗികവേഴ്ചയാണിത്. വംശാവലികൾക്കും പാരമ്പര്യര ആഭിജാത്യത്തിനും അമിതപ്രാധാന്യം കല്പിച്ചിരുന്ന യെഹൂദാജനത കാത്തിരുന്ന മശിഹായുടെ വംശാവലിയിൽ ഒരു വേശ്യ കടന്നുകൂടുക എന്നത് ആർക്കും വിഭാവനം ചെയ്യുവാൻ കഴിയുന്ന കാര്യമായിരുന്നില്ല. എന്നാൽ, ‘രാഹാബ് എന്ന വേശ്യ’ എന്ന് തിരുവചനം അഭിസംബോധന ചെയ്യുന്ന സ്തീ ദൈവപുത്രന്റെ വംശാവലിയിലേക്കു കടന്നുവന്നത്, സർവ്വശക്തനായ ദൈവത്തിൽ അവൾ വിശ്വസിക്കുകയും (എബ്രാ, 11:31) അവളുടെ ജീവൻ പണയംവച്ച് ദൈവജനത്തിനുവേണ്ടി പ്രവർത്തിക്കുകയും ചെയ്തതുകൊണ്ടാണ്. (യാക്കോ, 2:25). ദേശം രഹസ്യമായി പരിശോധിക്കുവാൻ യോശുവ അയച്ച ചാരന്മാർ യെരീഹോമതിലിന്മേൽ പാർത്തിരുന്ന രാഹാബിന്റെ വീട്ടിൽ ഉണ്ടെന്ന് യെരീഹോരാജാവിന് അറിവുകിട്ടി. അവൻ അവളുടെ അടുക്കൽ ആളയച്ചപ്പോൾ ചാരന്മാരെ അവൾ തന്റെ ഭവനത്തിൽ ഒളിപ്പിച്ച്, രാജദ്യത്യന്മാരെ തിരിച്ചയച്ചു. എന്തെന്നാൽ “ദൈവമായ യഹോവ തന്നെ മീതേ സ്വർഗ്ഗത്തിലും താഴെ ഭൂമിയിലും ദൈവം ആകുന്നു” (യോശു, 2:11) എന്ന് അവൾ ഉറച്ചു വിശ്വസിച്ചിരുന്നു. സർവ്വശക്തനായ ദൈവം തന്റെ ജനത്തിനുവേണ്ടി ചെങ്കടൽ പിളർന്നതും സീഹോൻ, ഓഗ് എന്നീ അമോര്യരാജാക്കന്മാരെ നിർമ്മൂലമാക്കിയതും അവളുടെ വിശ്വാസത്തെ അരക്കിട്ടുറപ്പിച്ചു. യോശുവയും യിസായേൽമക്കളും യെരീഹോ പിടിച്ചടക്കുമ്പോൾ അവളെയും കുടുംബത്തെയും രക്ഷിക്കാമെന്നുള്ള ചാരന്മാരുടെ പ്രതിജ്ഞ യോശുവ നിറവേറ്റി. അങ്ങനെ ദൈവജനത്തോടൊപ്പം ഒരു പുതിയ ജീവിതം ആരംഭിച്ച രാഹാബിനെ ശല്മോൻ വിവാഹം ചെയ്യുകയും അവർക്ക് ബോവസ് ജനിക്കുകയും ചെയ്തു. അങ്ങനെ വേശ്യയായ അവൾ വിശുദ്ധനായ ദൈവത്തിൽ വിശ്വസിച്ച് വിശുദ്ധമായ കുടുംബജീവിതത്തിലൂടെ ദൈവപുത്രനായ യേശു ക്രിസ്തുവിന്റെ വംശാവലിയിൽ സ്ഥാനം പിടിച്ചു. “വരുവിൻ, നമുക്കു തമ്മിൽ വാദിക്കാം എന്നു യഹോവ അരുളിച്ചെയ്യുന്നു; നിങ്ങളുടെ പാപങ്ങൾ കുടുഞ്ചുവപ്പായിരുന്നാലും ഹിമംപോലെ വെളുക്കും; രക്താംബരംപോലെ ചുവപ്പായവിരുന്നാലും പഞ്ഞിപോലെ ആയിത്തീരും.” (യെശ, 1:18).
ചെറുതും വലുതുമായ ആധുനിക ഭവനങ്ങളുടെ മുഖ്യകവാടങ്ങളിന്മേൽ ഗൃഹനാഥന്റെ പേരും അദ്ദേഹം അലങ്കരിക്കുന്ന സാമൂഹിക സ്ഥാനമാനങ്ങളുടെ വിവരവും ആലേഖനം ചെയ്യുന്നത് സർവ്വസാധാരണമായ കാര്യമാണ്. മിസ്രയീമ്യ അടിമത്തത്തിൽ നിന്നു വിമോചിതരായ യിസ്രായേൽമക്കൾ കനാനോടടുത്തപ്പോൾ, അവർ കനാൻദേശത്തു പണിയുന്ന ഭവനങ്ങളുടെ കട്ടിളകളിന്മേലും പടിവാതിലുകളിന്മേലും തന്റെ കല്പനകൾ എഴുതണമെന്നു ദൈവം കല്പിച്ചു. “യിസ്രായേലേ, കേൾക്ക; യഹോവ നമ്മുടെ ദൈവമാകുന്നു; യഹോവ ഏകൻ തന്നേ. നിന്റെ ദൈവമായ യഹോവയെ നീ പൂർണ്ണഹൃദയത്തോടും പൂർണ്ണമനസ്സോടും പൂർണ്ണശക്തിയോടും കൂടെ സ്നേഹിക്കേണം. ഇന്നു ഞാൻ നിന്നോടു കല്പിക്കുന്ന ഈ വചനങ്ങൾ നിന്റെ ഹൃദയത്തിൽ ഇരിക്കേണം. നീ അവയെ നിന്റെ മക്കൾക്കു ഉപദേശിച്ചുകൊടുക്കയും നീ വീട്ടിൽ ഇരിക്കുമ്പോഴും വഴി നടക്കുമ്പോഴും കിടക്കുമ്പോഴും എഴുന്നേല്ക്കുമ്പോഴും അവയെക്കുറിച്ചു സംസാരിക്കയും വേണം. അവയെ അടയാളമായി നിന്റെ കൈമേൽ കെട്ടേണം; അവ നിന്റെ കണ്ണുകൾക്കു മദ്ധ്യേ പട്ടമായി ഇരിക്കേണം. അവയെ നിന്റെ വീട്ടിന്റെ കട്ടിളകളിൻ മേലും പടിവാതിലുകളിലും എഴുതേണം.” (ആവ, 6:4-9; 11:13-21). തന്റെ ജനം താൻ അവർക്കു നൽകിയ കല്പനകൾ സദാ ഓർക്കേണ്ടതിനാണ് അവർ അവരുടെ കട്ടിളകളിന്മേലും പടിവാതിലുകളിന്മേലും ആ കല്പനകൾ എഴുതുവാൻ ദൈവം കല്പിച്ചത്. അതനുസരിച്ച് യിസ്രായേൽമക്കൾ വീടിനു മുമ്പിലുള്ള പ്രധാന വാതിലില്‍ മെസൂസാ തൂക്കിയിടും. ഇത്‌ തോറയില്‍ നിന്നെടുത്ത വേദവാക്യങ്ങള്‍ നേരിയ പട്ടുതുണിയിലെഴുതി ഒരു പേടകത്തിനുള്ളിലടക്കം ചെയ്‌തതാണ്‌. മെസൂസാ ഓരോ ഗൃഹസ്ഥനും പുറത്തേക്കിറങ്ങുമ്പോഴും അകത്തോട്ടു പോകുമ്പോഴും അയാള്‍ക്ക്‌ ദൈവത്തോടുള്ള കടമയെ വിസ്മരിക്കാതെ, ദൈവകല്‌പനകളനുസരിച്ചു തന്നെ ജീവിക്കുവാൻ മെസൂസാ ഒരു ജ്ഞാപകമായിരുന്നു. മറ്റനേകം ഭവനങ്ങളുടെ ഇടയിൽ മെസുസാ ഉള്ള ഭവനങ്ങൾ സർവ്വശക്തനായ ദൈവത്തിൽ വിശ്വസിക്കുന്നവരുടെ ഭവനങ്ങളാണെന്ന് ലോകത്തിനു വിളംബരം ചെയ്യുന്നവ ആയിരുന്നു. അത്യുന്നതനായ ദൈവത്തെ മഹത്ത്വപ്പെടുത്തുന്ന അത്തരം ഭവനങ്ങൾക്കു സമൃദ്ധിയായ അനുഗ്രഹങ്ങളും ദൈവം വാഗ്ദത്തം ചെയ്തിരുന്നു. എന്നാൽ, സ്നേഹസ്വരൂപനായ പുത്രൻ മുഖാന്തരം ദൈവമക്കളായ പുതിയനിയമ വിശ്വാസികൾ മെസൂസാ കൊണ്ടല്ല, വിശുദ്ധജീവിതവും സൽപ്രവൃത്തികളും കൊണ്ട് തങ്ങളെത്തന്നെ അലങ്കരിക്കണം. (1തെസ്സ, 4:3; 2കൊരി, 9:8; കൊലൊ, 1:10; തീത്തൊ,2:7; 1പത്രൊ, 1:16).
യഹോവ തൻ്റെ ബലമുള്ള കൈകൊണ്ടും നീട്ടിയ ഭുജംകൊണ്ടും യിസ്രായേൽ ജനത്തെ മിസ്രയീമിൽനിന്ന് മോശെ മുഖാന്തരം പുറപ്പെടുവിച്ചു കൊണ്ടുവന്നതാണ്. എങ്കിലും, പുറപ്പെട്ടുപോന്ന ആറുലക്ഷം പേരിൽ രണ്ടുപേരൊഴികെ ആരും വാഗ്ദത്ത കനാനിൽ പ്രവേശിച്ചില്ല. മരുഭൂമിയിൽ കൊല്ലുവാനോണോ ദൈവം ഇവരെ പുറപ്പെടുവിച്ചത്? അല്ല. പാലും തേനും ഒഴുകുന്ന കനാൻ നാട്ടിലേക്ക് കൊണ്ടുപോകാനാണ്. (പുറ, 3:8, 17). ജനത്തിൻ്റെ ഞെരുക്കവും നിലവിളിയു കേട്ടിട്ടാണ് ദൈവം അവരെ പുറപ്പെടുവിച്ചത്. “യിസ്രായേൽ മക്കളുടെ നിലവിളി എന്റെ അടുക്കൽ എത്തിയിരിക്കുന്നു; മിസ്രയീമ്യർ അവരെ ഞെരുക്കുന്ന ഞെരുക്കവും ഞാൻ കണ്ടിരിക്കുന്നു.” (പുറ, 3:9). എങ്കിലും, അത്യത്ഭുതമായി തങ്ങളെ വിടുവിച്ച ദൈവത്തെ അവർ വിശ്വസിച്ചില്ല. പത്തു പ്രാവശ്യം ആവർ തങ്ങളുടെ പിറുപിറുപ്പുകളിലൂടെ ദൈവത്തെ പരീക്ഷിച്ചുവെന്നു ബൈബിൾ പറയുന്നു: “എന്റെ തേജസ്സും മിസ്രയീമിലും മരുഭൂമിയിലുംവെച്ചു ഞാൻ ചെയ്ത അടയാളങ്ങളും കണ്ടിട്ടുള്ള പുരുഷന്മാർ എല്ലാവരും ഇപ്പോൾ പത്തു പ്രാവശ്യം എന്നെ പരീക്ഷിക്കയും എന്റെ വാക്കു കൂട്ടാക്കാതിരിക്കയും ചെയ്തതുകൊണ്ടു അവരുടെ പിതാക്കന്മാരോടു ഞാൻ സത്യം ചെയ്തിട്ടുള്ള ദേശം അവർ കാൺകയില്ല; എന്നെ നിരസിച്ചവർ ആരും അതു കാൺകയില്ല.” (സംഖ്യാ, 14:22,23). പ്രത്യക്ഷമായി ഇവർ മോശെയ്ക്കും അഹരോനുമെതിരായിട്ടാണ് പിറുപിറുത്തതെങ്കിലും അതൊക്കെയും ദൈവത്തിനെതിരായിരുന്നു. ഒന്ന്; മാറായിൽവെച്ച് വെള്ളത്തിനായി. (പുറ, 15:23,24). രണ്ട്; സീൻമരുഭൂമിയിൽവെച്ച് ഭക്ഷണത്തിനായി. (പുറ, 16:1-3). മൂന്ന്; രെഫീദീമിൽവെച്ച് വീണ്ടും വെള്ളത്തിനായി. (പുറ, 17:1-3). നാല്; തബേരായിൽവെച്ച് വീണ്ടും ഭക്ഷണത്തിനായി. (സംഖ്യാ, 11:1-6). അഞ്ച്; പാരാൻ മരുഭൂമിയിൽവെച്ച് ഭീരുത്വവും വിശ്വാസരാഹിത്യവും നിമിത്തം. (സംഖ്യാ, 14:1-4). ആറ്; കാദേശിൽവെച്ച് അസൂയ നിമിത്തം. (സംഖ്യാ, 16:1-16). ഏഴ്; അവിടെ വെച്ചുതന്നെ ദുഃഖം നിമിത്തം. (സംഖ്യാ, 16:41-50). എട്ട്; അവിടെ വെച്ചുതന്നെ വീണ്ടും അസൂയ നിമിത്തം. (സംഖ്യാ, 17:1-11). ഒൻപത്: സീൻമരുഭൂമിയിലെ കാദേശിൽവെച്ച് വീണ്ടും വെള്ളത്തിനായി. (സംഖ്യാ, 20:2-6). പത്ത്; എദോംദേശം ചുറ്റിപ്പോകുമ്പോൾ വഴിദൂരം നിമിത്തം. (സംഖ്യാ, 21:4-6).
എല്ലായിടത്തും എല്ലാവരും പുച്ഛത്തോടെ വീക്ഷിക്കുന്ന ഒരു മൃഗമാണ് കഴുത. എങ്കിലും, തിരുവചനത്തിൽ ഇടയ്ക്കിടെ പരാമർശിക്കപ്പെടുന്ന ഏറ്റവും പഴക്കമുള്ള മൃഗമാണിത്. ഫറവോൻ (ഉല്പ, 12:16), അബാഹം (ഉല്പ, 22:3), യാക്കോബ് (35:5), മോശെ (പുറ, 4:20) ബിലെയാം (സംഖ്യാ, 22:21, 23) തുടങ്ങിയ പല പ്രമുഖ വ്യക്തികളുടെയും ചരിത്രത്തിൽ കഴുതയെ കാണാം. ദൈവസന്നിധിയിൽ അശുദ്ധമായ മൃഗമായിരുന്നു കഴുത. (ലേവ്യ, 11:27). അതുകൊണ്ട് അതിനെ തനിക്കു യാഗമായി അർപ്പിക്കരുതെന്നും, ‘കഴുതയുടെ കടിഞ്ഞൂലിനെയൊക്കെയും ആട്ടിൻകുട്ടിയെക്കൊണ്ടു വീണ്ടെടുക്കണം’ (പുറ, 13:13) എന്നും തന്റെ ജനത്തോടു ദൈവം കല്പിക്കുന്നു. എങ്കിലും ആറു ദിവസം ജോലി ചെയ്തശേഷം ഏഴാം ദിവസം വിശ്രമിക്കണമെന്ന് മനുഷ്യനോടു കല്പിക്കുന്ന ദൈവം, അവന്റെ കഴുതയ്ക്കും വിശ്രമം നൽകണമെന്നു പ്രത്യേകം നിഷ്കർഷിക്കുന്നുണ്ട്. (പുറ, 23:12).
കഴുതപ്പുറത്തു സഞ്ചരിക്കുന്നത് അപമാനകരമായി കരുതപ്പെട്ടിരുന്നില്ല. പൗരസ്ത്യദേശത്തു സമ്പന്മാരും രാജാക്കന്മാരും മഹാപുരോഹിതന്മാരും ന്യായാധിപന്മാരും കഴുതപ്പുറത്തു സഞ്ചരിക്കുമായിരുന്നു. ഭാരം ചുമക്കുന്ന മൃഗമായി പൗരാണികകാലം മുതല്ക്കേ കഴുതയെ ഉപയോഗിച്ചിരുന്നു. ഭാരവാഹികളായി ഉപയോഗിച്ചിരുന്നത് അധികവും കോവർകഴുതകളെയാണ്. വലിപ്പത്തിന്റെ അനുപാതത്തിൽ ഭാരം ചുമക്കുന്നതിന് മറ്റ് യാതൊരു മൃഗത്തേക്കാളും കഴിവ് കഴുതയ്ക്കുണ്ട്. കഴുതകളെ നിലം ഉഴുന്നതിനു ഉപയോഗിച്ചിരുന്നു. എന്നാൽ കാളകളെയും കഴുതകളെയും ഒരുമിച്ചുഴുന്നതിനെ വിലക്കി. (ആവ, 22:10). കഴുതയുടെ മാസം തിന്നുവാൻ ന്യായപ്രമാണം അനുവദിച്ചിരുന്നില്ല. എന്നാൽ ശമര്യയുടെ ഉപരോധത്തിൽ വിശപ്പു ഹേതുവായി കഴുതയുടെ മാസം ഭക്ഷിക്കുകയുണ്ടായി. (2രാജാ, 6:25). തിരുവചനത്തിൽ മനുഷ്യനോടു സംസാരിച്ചിരിക്കുന്ന ഏകമൃഗം കഴുതയാണ്. (സംഖ്യാ, 22:28-30). സെഖര്യാപ്രവചനത്തിൻ്റെ നിവൃത്തിയായി യേശു യെരൂശലേമിലേക്ക് രാജകീയപ്രവേശം ചെയ്തത് ഒരു കഴുതക്കുട്ടിയുടെ പുറത്തായിരുന്നു. (സെഖ, 9:9 – മത്താ, 21:7).
പൗരാണികകാലത്തുതന്നെ അറിയപ്പെട്ടിരുന്ന ഒരു രോഗമാണ് കുഷ്ഠം. മെസൊപ്പൊട്ടേമിയയിലും പൗരസ്ത്യ നാടുകളിലും കുഷ്ഠം സാധാരണമായിരുന്നു. ഈജിപ്റ്റിലെ മമ്മികളിൽനിന്നും കുഷ്ഠരോഗത്തിന്റെ ഒരുദാഹരണം ലഭിച്ചിട്ടുണ്ട്. മോശയെയും യിസ്രായേൽമക്കളെയും ഈ ജിപ്റ്റിൽ നിന്നു പുറത്താക്കിയതിനു കാരണം അവർക്കു കുഷ്ഠം ബാധിച്ചിരുന്നതാണെന്നു ഈജിപ്ഷ്യൻ ചരിത്രകാരൻമാർ രേഖപ്പെടുത്തിയതായി ജൊസീഫസ് പറയുന്നുണ്ട്. ഈ ധാരണയെ ജൊസീഫസ് ശക്തിയുക്തം ഖണ്ഡിച്ചിട്ടുണ്ട്. കുഷ്ഠരോഗത്തെക്കുറിച്ചുള്ള വിവരണം ലേവ്യർ 13-ലും 14-ലും ഉണ്ട്. ഒരുവനെ കുഷ്ഠരോഗി എന്നു വിധിക്കുന്നത് പുരോഹിതന്റെ ചുമതലയാണ്. കുഷ്ഠരോഗത്തെ തിരിച്ചറിയുവാൻ അനേകം ലക്ഷണങ്ങൾ കൊടുത്തിട്ടുണ്ട്. കുഷ്ഠബാധ നൈസർഗ്ഗികമായിരിക്കാം. (ലേവ്യ, 13:2 ?-17). ദേഹത്ത് പരു ഉണ്ടായി സൗഖ്യമായശേഷം കുഷ്ഠത്തിന്റെ ലക്ഷണങ്ങൾ കാണിക്കാം. 13:18-23). തൊലിയിൽ പൊള്ളലുണ്ടായശേഷം കുഷ്ഠം ഉണ്ടാകാം. (13:24-28). തലയിലോ താടിയിലോ കുഷ്ഠം ഉണ്ടാകാം. (13:29-44). തൊലിപ്പുറത്തു പരിശോധിക്കുന്ന സ്ഥലത്തു മറ്റുലക്ഷണങ്ങളോടൊപ്പം രോമം വെളുത്തുകണ്ടാൽ രോഗിയെ കുഷ്ഠബാധിതനും അശുദ്ധനുമായി പ്രഖ്യാപിക്കണം. ഇതിൽ ഒരുലക്ഷണം മാത്രം കണ്ടാൽ ഏഴുദിവസം പുരോഹിതൻ അവനെ മാറ്റി പാർപ്പിക്കണം. അതിനുശേഷം വീണ്ടും പരിശോധിച്ച് കൂടുതൽ ദോഷം കണ്ടില്ലെങ്കിൽ വീണ്ടും ഏഴുദിവസത്തേക്കുകൂടി മാറ്റി പാർപ്പിക്കണം. അതിനുശേഷം അവനെ ശുദ്ധനെന്നു പ്രഖ്യാപിക്കണം.
കുഷ്ഠരോഗം മരണത്തിന്റെ പ്രതിരൂപമാണ്. ധരിക്കുന്ന വസ്ത്രത്തിലും മുണ്ഡനം ചെയ്ത തലയിലും കുഷ്ഠബാധിതൻ തനിക്കു മരണത്തോടുള്ള അടുപ്പം പ്രദർശിപ്പിക്കേണ്ടതാണ്. കുഷ്ഠരോഗിയുടെ വസ്ത്രം കീറിക്കളയുകയും തല മൂടാതിരിക്കുകയും അധരം മൂടുകയും അശുദ്ധൻ അശുദ്ധൻ എന്നു വിളിച്ചു പറയുകയും വേണം. രോഗമുള്ള നാൾ മുഴുവൻ അവൻ അശുദ്ധനാണ്: തനിച്ചു പാർക്കേണ്ടതാണ്; പാർപ്പു പാളയത്തിനു പുറത്തായിരിക്കേണ്ടതാണ്. (ലേവ്യ, 13:45-46). ബൈബിൾ കാലഘട്ടങ്ങളിൽ കുഷ്ഠരോഗം എത്ര ഭയാനകമായിരുന്നുവോ അതിനേക്കാൾ ഭയാനകമായിരുന്നു നമ്മുടെ ഓരോരുത്തരുടേയും പാപം. പാപവും ശാപവും പേറി, അറുക്കുവാനുള്ള ആടുകളെപ്പോലെ നരകത്തിലേക്ക് പൊയ്ക്കൊണ്ടിരുന്ന നമ്മളെ ദൈവം തൻ്റെ പുത്രൻ മുഖാന്തരം വീണ്ടെടുത്തു. നാം സഹിക്കേണ്ടിയിരുന്ന എല്ലാ ശിക്ഷയും സ്വന്തം ശിരസ്സിൽ വഹിച്ച് നമുക്കുപകരം മരിച്ചുകൊണ്ട് അവൻ നമ്മെ നിരുപാധികം സ്വതന്ത്രമാക്കി.
കൃപയുടെ ഇരിപ്പിടമാണ് കൃപാസനം. സമാഗമനകൂടാരത്തിൽ അതിപരിശുദ്ധസ്ഥലത്തു വച്ചിരുന്ന നിയമപെട്ടകത്തിന്റെ മേൽമൂടിക്കു നല്കിയിട്ടുള്ള പേരാണ് കൃപാസനം. (പുറ, 25:20, 22). അതിന്റെ നീളം രണ്ടര മുഴവും വീതി ഒന്നരമുഴവും ഉയരം ഒന്നരമുഴവുമാണ്. ശുദ്ധസ്വർണ്ണം കൊണ്ടാണ് കൃപാസനം നിർമ്മിച്ചിട്ടുള്ളത്. മേൽമൂടിയിൽ അഥവാ കൃപാസനത്തിന്റെ രണ്ടറ്റത്തും സ്വർണ്ണം കൊണ്ടുളള രണ്ടു കെരുബുകളെ നിർത്തി. അവയുടെ രൂപം മനുഷ്യന്റേതുപോലെയാണു; എന്നാൽ ചിറകുകളുണ്ടെന്ന ഒരു പ്രത്യേകതയുണ്ട്. ചിലരുടെ അഭിപ്രായത്തിൽ യെഹെസ്ക്കേൽ പ്രവാചകൻ നല്കുന്ന വിവരണത്തിലെ (1:5-14) സങ്കീർണ്ണരൂപമായിരുന്നു ഈ കെരൂബുകൾക്ക്. ഒരു മനുഷ്യന്റെ പൊക്കം ഇവയ്ക്കുണ്ട്. അവയുടെ നില്പ് നേരെയായിരുന്നു. (2ദിന, 3:13). കെരൂബുകൾ മേലോട്ടു ചിറകുവിടർത്തി ചിറകുകൊണ്ടു കൃപാസനത്തെ മുടി തമ്മിൽ അഭിമുഖമായിരുന്നു. കെരൂബുകളുടെ മുഖം കൃപാസനത്തിനു നേരെയായിരുന്നു. (പുറ, 25:20) അതിവിശുദ്ധസ്ഥലത്തു വർഷത്തിലൊരിക്കൽ സ്വർണ്ണധുപ കലശവുമായി മഹാപുരോഹിതൻ പ്രവേശിച്ചിരുന്നു. ഈ ധൂപകലശം വച്ചിരുന്നതു കൃപാസനത്തിലാണ്. കെരുബുകൾക്കു മദ്ധ്യയാണ് യഹോവയുടെ പ്രത്യക്ഷത. (പുറ, 25:22). യഹോവയുടെ തേജസ്സു വെളിപ്പെട്ടിരുന്നതു കൊണ്ട് കൃപാസനത്തിനടുക്കൽ ചെല്ലുവാൻ പാപിയായി മനുഷ്യനു സാദ്ധ്യമല്ല. അഭിഷിക്തനായ പുരോഹിതൻ പോലും സേച്ഛയാലോ പ്രായശ്ചിത്തത്തിനുള്ള യാഗരക്തം കൂടാതെയോ കൃപാസനത്തിന്റെ മുമ്പിൽ ചെല്ലുകയാണെങ്കിൽ മരണം സുനിശ്ചിതമായിരുന്നു. പാപപരിഹാര ദിനത്തിൽ ജനത്തിന്റെ പാപപരിഹാരത്തിന്നായി മഹാപുരോഹിതൻ കൃപാസനത്തിന്മേൽ രക്തം തളിച്ചു. (ലേവ്യ, 16:13-16; എബ്രാ, 9:4-7). കൃപാസനമുള്ള അതിപരിശുദ്ധ സ്ഥലത്തെ കൃപാസനഗൃഹം എന്നു പറഞ്ഞിരിക്കുന്നു. (1ദിന, 28:11). എബ്രായർ 9:5-ലെ ഹിലാസറ്റീറിയൊൻ എന്ന ഗ്രീക്കുപദത്തെയാണ് കൃപാസനം എന്നു പരിഭാഷ ചെയ്തിട്ടുളളത്. റോമർ 3:25-ലെ പ്രായശ്ചിത്തത്തെ കുറിക്കുന്ന ഗ്രീക്കുപദവും ഇതുതന്നെയാണ്. സ്വന്തരക്തം മൂലം പ്രായശ്ചിത്തം ചെയ്തതിലൂടെ ക്രിസ്തു കൃപാസനമായി മാറി.
അഹരോന്റെ വടി എന്നു വിളിക്കപ്പെടുന്നത് മോശെയുടെ കൈയിൽ ഉണ്ടായിരുന്നതും, ദൈവത്തിന്റെ ശക്തിയും മഹത്ത്വവും യിസ്രായേൽമക്കൾക്കും ഫറവോനും അത്ഭുതങ്ങളിലൂടെ വെളിപ്പെടുത്തേണ്ടതിനായി സർവ്വശക്തനായ ദൈവം ഉപയോഗിച്ചതുമായ വടിയായിരുന്നു. തനിക്ക് യഹോവ പ്രത്യക്ഷനായില്ല എന്നു പറഞ്ഞ് യിസായേൽ മക്കൾ തന്നെ വിശ്വസിക്കാതിരിക്കുമെന്ന് മോശെ ദൈവത്തോടു പറഞ്ഞപ്പോൾ മോശെയുടെ കൈയിലുണ്ടായിരുന്ന വടി നിലത്തിടുവാൻ ദൈവം കല്പ്പിച്ചു. അവൻ വടി നിലത്തിട്ടപ്പോൾ അത് ഒരു പാമ്പായിത്തീർന്നു. അതു കണ്ട് ഓടിപ്പോയ മോശെയോട് അതിന്റെ വാലിൽ പിടിക്കുവാൻ ദൈവം കല്പിച്ചു. അങ്ങനെ ചെയ്തപ്പോൾ അതു വീണ്ടും വടിയായിത്തീർന്നു. മോശയുടെ നിർജ്ജീവമായ വടിയിലൂടെ ദൈവം തന്റെ ശക്തിയും മഹത്ത്വവും പ്രകടമാക്കുന്നതിന്റെ തുടക്കമായിരുന്നു അത്. “എന്നാൽ അടയാളങ്ങൾ പ്രവർത്തിക്കേണ്ടതിനായി ഈ വടിയും നിന്റെ കൈയിൽ എടുത്തുകൊള്ളുക’ (പുറ, 4:17) എന്ന് മോശെയോട് ദൈവം കല്പിച്ചതിൽനിന്ന്, ദൈവത്തിന്റെ ആജ്ഞപ്രകാരം അത്ഭുതങ്ങൾ പ്രവർത്തിക്കുവാനായി അഹരോനും ഈ വടിയായിരുന്നു ഉപയോഗിച്ചതെന്ന് വ്യക്തമാകുന്നു. ഈ വടി പിൽക്കാലത്ത് അഹരോൻ്റെ വടി എന്നു വിളിക്കപ്പെട്ടുവെങ്കിലും ഇതിനെ ‘ദൈവത്തിൻ വടി’ (പുറ, 4:20) എന്നു തിരുവചനം വിശേഷിപ്പിക്കുന്നു. ഫറവോൻ മുമ്പിൽവെച്ച് ദൈവീക ശക്തിയാൽ പാമ്പായിത്തീർന്ന് ഈ വടി ഉപയോഗിച്ച് ദൈവം മിസ്രയീമിലെ സകല ജലാശയങ്ങളും രക്തമാക്കിത്തീർക്കുകയും (പുറ, 7:20), വടി ഉപയോഗിച്ച് ദൈവം മിസയീമിൽ മുഴുവനും തവളകളെക്കൊണ്ടു നിറയ്ക്കുകയും (പുറ, 8:5,6), നിലത്തിലെ പൊടിയിൽനിന്നു പേനുകളെ ഉണ്ടാക്കുകയും ചെയ്തു. (പുറ, 8:17). ഇപ്രകാരം മിസ്രയീമിലെ മൂന്നു ബാധകൾ വരുത്തുവാൻ ദൈവം ഉപയുക്തമാക്കിയത് ദൈവത്തിന്റെ ശക്തിയുടെ പ്രതീകമായ ഈ വടിയായിരുന്നു. ചെങ്കടലിനെ വിഭാഗിക്കുവാനും വീണ്ടും പൂർവ്വസ്ഥിതിയിലാക്കുവാനും ദൈവം ഈ വടിതന്നെയാണ് ഉപയോഗിച്ചത്. മോശെയുടെയും അഹരോന്റെയും നേതൃത്വത്തിനെതിരായി യിസായേമക്കൾ പിറുപിറുത്തതിനെ തുടർന്ന് യഹോവയുടെ കല്പനപ്രകാരം സമാഗമനകൂടാരത്തിൽ ഓരോ ഗോത്രത്തലവന്റെയും പേരെഴുതിയ വടി വച്ചു. അടുത്ത ദിവസം അഹരോന്റെ വടി തളിർത്തു പുത്ത് ‘ബദാംഫലം’ കായിച്ചതായി കാണപ്പെട്ടു. (സംഖ്യാ, 17:7,8). നീണ്ട മരുഭൂയാത്രയിൽ ആദ്യം വെള്ളം പുറപ്പെടുവിക്കുന്നതിനായി ഈ വടികൊണ്ട് പാറയിൽ അടിക്കുവാനാണ് ദൈവം കല്പിച്ചത്. എന്നാൽ സീൻമരുഭൂമിയിൽവച്ച് വീണ്ടും വെള്ളമില്ലാതെ വന്നപ്പോൾ മോശെയോടു തന്റെ വടിയെടുത്ത്, പാറയോടു കല്പിക്കുവാൻ ദൈവം ആജ്ഞാപിച്ചു. പക്ഷേ, മോശെ തന്റെ വടിയെടുത്ത്, കല്പിക്കുന്നതിനു പകരം വടികൊണ്ടു രണ്ടു പ്രാവശ്യം പാറയിൽ അടിച്ചു. പാറയിൽനിന്നു വെള്ളം പുറപ്പെട്ടുവെങ്കിലും ദൈവത്തിന്റെ കല്പനയ്ക്ക് വിരുദ്ധമായി വടി ഉപയോഗിച്ചതുകൊണ്ട് മോശെയും അഹരോനും കനാൻ ദേശത്തു പ്രവേശിക്കുകയില്ല എന്ന് ദൈവം അരുളിച്ചെയ്തു. (സംഖ്യാ, 20:1-12). അങ്ങനെ യിസ്രായേൽമക്കളുടെ മോചനത്തിനും അവരുടെ 40 വർഷത്തെ മരുഭൂപ്രയാണത്തിനും ദൈവം അത്ഭുതകരമായി ഉപയോഗിച്ച ഈ വടിതന്നെ, മോശെയും അഹരോനും കനാനിൽ പ്രവേശിക്കാതിരിക്കുവാനും കാരണമിയിത്തീർന്നു.
യിസ്രയേൽ ജനത്തിനു മരുഭൂപ്രയാണത്തിൽ ലഭിച്ച അത്ഭുതകരമായ ഭക്ഷണമാണ് മന്ന. മന്നാ നിലത്തു കിടക്കുന്നതു കണ്ട് യിസ്രായേൽജനം അത്ഭുതപ്പെട്ടു, ഇതെന്ത്? (മൻ-ഹൂ) എന്നു തമ്മിൽ തമ്മിൽ ചോദിച്ചു. (പുറ, 16:14,15). ശബ്ബത്ത് ഒഴികെ എല്ലാ ദിവസവും രാവിലെ മന്നാ വീണിരുന്നു. അതു ഉറച്ച മഞ്ഞുപോലുള്ള നേരിയ വസ്തുവായിരുന്നു. വെയിൽ മൂക്കുമ്പോൾ മന്നാ ഉരുകിപ്പോകും. അടുത്ത ദിവസത്തേക്കു സൂക്ഷിച്ചുവയ്ക്കുവാൻ പാടില്ല. പിറ്റേദിവസം അതു കൃമിച്ചു നാറിപ്പോകും. എന്നാൽ ശബ്ബത്തിന്റെ തലേദിവസം പെറുക്കി ശബ്ബത്തിനു സൂക്ഷിച്ചുവെക്കുന്നത് നാറുകയില്ല. അതിനെ പാകം ചെയ്തതോ, ചുട്ടോ ഭക്ഷിക്കാം. അതു കൊത്തമ്പാലരിപോലെയും വെള്ളനിറമുള്ളതും തേൻകൂട്ടിയ ദോശ യുടെ രുചിയുള്ളതും ആയിരുന്നു. യിസ്രായേൽജനം നാല്പതു വർഷം മന്നാ ഭക്ഷിച്ചു. കനാനിലെ പുതിയ ധാന്യം ലഭിച്ച ഉടൻ മന്നാ നിന്നുപോയി. “അവർ ദേശത്ത വിളവു അനുഭവിച്ചതിന്റെ പിറ്റെദിവസം മന്നാ നിന്നുപോയി; യിസ്രായേൽ മക്കൾക്കു പിന്നെ മന്നാ കിട്ടിയതുമില്ല ആയാണ്ടു അവർ കനാൻ ദേശത്തെ വിളവുകൊണ്ടു ഉപജീവിച്ചു.” (യോശു, 5:12).
എബായലേഖനകാരൻ നിയമപെട്ടകത്തിനകത്തുള്ള വസ്തുക്കളുടെ കൂട്ടത്തിൽ മന്ന ഇട്ടുവച്ച പൊൻപാത്രത്തെക്കുറിച്ചു പറയുന്നു. (എബ്രാ, 9:4). കല്ദയർ യെരൂശലേം ആക്രമിച്ചപ്പോൾ നിയമപെട്ടകം, കല്പലകകൾ, അഹരോന്റെ വടി, വിശുദ്ധ അഭിഷേക തൈലം, മന്നാ ഇട്ടുവച്ച പൊൻപാത്രം എന്നിവ ഒളിപ്പിച്ചു എന്നും മശീഹയുടെ കാലത്ത് അവ പുനഃസ്ഥാപിക്കപ്പെടുമെന്നും ഒരു പ്രബലമായ വിശ്വാസം യെഹൂദന്മാരുടെ ഇടയിലുണ്ട്.
പെർഗ്ഗമൊസ് സഭയിലെ ജയാളിക്ക് വാഗ്ദത്തം ചെയ്യപ്പെട്ട പ്രതിഫലങ്ങളിൽ ഒന്നാണ് മറഞ്ഞിരിക്കുന്ന മന്നാ. (വെളി, 2:17). മന്നയെ ശക്തിമാന്മാരുടെ അപ്പം എന്നും സ്വർഗ്ഗീയധാന്യം എന്നും പറഞ്ഞിട്ടുണ്ട്. (സങ്കീ, 78:24,25) അനന്തരതലമുറകൾ കാണേണ്ടതിനു ഒരിടങ്ങഴി സൂക്ഷിച്ചു വയ്ക്കുവാൻ ദൈവം മോശെയോടു കല്പിച്ചു. (പുറ, 16:32-34). ജീവന്റെ അപ്പത്തെ യേശു മന്നയോടു സാദൃശ്യപ്പെടുത്തി. (യോഹ, 6:31, 49-58). സ്വർഗ്ഗത്തിൽ നിന്നിറങ്ങിവന്ന ജീവന്റെ അപ്പം ക്രിസ്തുവത്രേ. മരുഭൂമിയിൽ വച്ച് മന്നാ ഭക്ഷിച്ചവർ മരിച്ചു. എന്നാൽ സ്വർഗ്ഗത്തിൽ നിന്നും ഇറങ്ങിയ ജീവന്റെ അപ്പമായ ക്രിസ്തുവിനെ ഭക്ഷിക്കുന്നവർ ഒരിക്കലും മരിക്കയില്ല. (യോഹ, 6:51).
മന്നായുടെ സ്വാദിനെക്കുറിച്ചുള്ള മൂന്നുവിധ പ്രസ്താവനകൾ തിരുവചനത്തിലുണ്ട്: ഒന്ന്; “യിസ്രായേല്യർ ആ സാധനത്തിന്നു മന്നാ എന്നു പേരിട്ടു; അതു കൊത്തമ്പാലരിപോലെയും വെള്ളനിറമുള്ളതും തേൻ കൂട്ടിയ ദോശയോടൊത്ത രുചിയുള്ളതും ആയിരുന്നു.” (പുറ, 16:31). ദൈവത്തിൻ്റെ കൃപാദാനം ആദ്യം അനുഭവിക്കുന്ന ഏവർക്കും വളരെയേറെ രുചികരമായി അതനുഭവപ്പെടും. രണ്ട്; “അതിന്റെ രുചി എണ്ണചേർത്തുണ്ടാക്കിയ ദോശപോലെ ആയിരുന്നു.” (സംഖ്യാ, 11:8). കുറച്ചുനാൾ മന്നാ ഭക്ഷിച്ചുകഴിഞ്ഞപ്പോൾ തേനിൻ്റെ രുചിപോയി; എണ്ണ ചേർത്ത ദോശപോലെയായി. ദൈവം നല്കിയ അനുഗ്രഹങ്ങളോടുള്ള രുചിക്കുറവ്, അവനോടുള്ള ആദ്യസ്നേഹം കുറഞ്ഞു പോകുന്നതിൻ്റെ ലക്ഷണമാണ്. മൂന്ന്; “ഇവിടെ അപ്പവുമില്ല, വെള്ളവുമില്ല; ഈ സാരമില്ലാത്ത ആഹാരം ഞങ്ങൾക്കു വെറുപ്പാകുന്നു എന്നു പറഞ്ഞു.” (സംഖ്യാ, 21:5). കുറച്ചുനാൾകൂടി കഴിഞ്ഞപ്പോൾ മന്നാ സാരമില്ലാത്ത (വിലകെട്ട) ആഹാരമായി മാറി. ജനത്തിൻ്റെ വിശ്വാസരാഹിത്യം പൂർണ്ണമായതിൻ്റെ തെളിവാണത്. ആ ജനമാണ് മരുഭൂമിയിൽ പട്ടുപോയത്. ദൈവം നല്കിയ നന്മകൾ ചെറുതാകട്ടെ വലുതാകട്ടെ, എല്ലാക്കാലവും അതിനെ നന്ദിയോടെ സ്മരിക്കാനും ദൈവത്തിന് സ്തോത്രം കരേറ്റാനും ദൈവമകൾക്ക് കഴിയണം.
യിസ്രായേൽ മക്കൾ മിസ്രയീം ദേശത്തുനിന്നു പുറപ്പെട്ടതിന്റെ മൂന്നാം മാസത്തിൽ അതേ ദിവസം അവർ സീനായിമരുഭൂമിയിൽ എത്തി. അവർ രെഫീദീമിൽനിന്നു യാത്ര പുറപ്പെട്ടു, സീനായിമരുഭൂമിയിൽ വന്നു, മരുഭൂമിയിൽ പാളയമിറങ്ങി; അവിടെ പർവ്വതത്തിന്നു എതിരെ യിസ്രായേൽ പാളയമിറങ്ങി. (പുറ, 19:1,2). ദൈവകല്പന സ്വീകരിക്കുന്നതിനു രണ്ടുദിവസം തങ്ങളെത്തന്നെ ശുദ്ധീകരിച്ചു, വസ്ത്രം അലക്കി കാത്തിരിക്കുവാൻ യിസ്രായേൽ മക്കളോടു യഹോവ കല്പിച്ചു. (പുറ, 19:10,11). മൂന്നാം ദിവസം യഹോവ സകലജനവും കാൺകെ സീനായി പർവ്വതത്തിൽ ഇറങ്ങി. മൂന്നാം ദിവസം നേരം വെളുത്തപ്പോൾ ഇടിമുഴക്കവും മിന്നലും പർവ്വതത്തിൽ കാർമേഘവും മഹാഗംഭീരമായ കാഹളധ്വനിയും ഉണ്ടായി. യഹോവ അഗ്നിയിൽ സീനായി പർവ്വതത്തിൽ ഇറങ്ങുകയാൽ അതുമുഴുവനും പുകകൊണ്ടു മൂടി പർവ്വതം ഏറ്റവും കുലുങ്ങി. മോശെ നാല്പതു ദിവസം പർവ്വതത്തിൽ ആയിരുന്നു. (പുറ, 24:18). ദൈവം മോശെയോടു അരുളിചെയ്തു തീർന്നശേഷം തന്റെ വിരൽ കൊണ്ടെഴുതിയ കല്പലകകൾ മോശെയെ ഏല്പിച്ചു. പലക ദൈവത്തിന്റെ പണിയും ഇരുവശവും എഴുതിയതും ആയിരുന്നു. (പുറ, 32:15). പർവ്വതത്തിൽ നിന്നു ഇറങ്ങിവന്ന മോശെ; ജനം സ്വർണ്ണകാളക്കുട്ടിയെ ആരാധിക്കുന്നതു കണ്ടു കോപിച്ചു കല്പലകകൾ പർവതത്തിന്റെ അടിവാരത്തുവച്ചു എറിഞ്ഞു പൊട്ടിച്ചുകളഞ്ഞു. (പുറ, 32:19). അനന്തരം രണ്ടു കല്പലകകൾ മോശെ ഉണ്ടാക്കി: “യഹോവ പിന്നെയും മോശെയോടു കല്പിച്ചതു എന്തെന്നാൽ: മുമ്പിലത്തേവ പോലെ രണ്ടു കല്പലക ചെത്തിക്കൊൾക; എന്നാൽ നീ പൊട്ടിച്ചുകളഞ്ഞ മുമ്പിലത്തെ പലകയിൽ ഉണ്ടായിരുന്ന വചനങ്ങളെ ഞാൻ ആ പലകയിൽ എഴുതും.” (പുറ, 34:1). ദൈവം അവയിൽ കല്പനകൾ എഴുതിക്കൊടുത്തു: “യഹോവ പിന്നെയും മോശെയോടു: ഈ വചനങ്ങളെ എഴുതിക്കൊൾക; ഈ വചനങ്ങൾ ആധാരമാക്കി ഞാൻ നിന്നോടും യിസ്രായേലിനോടും നിയമം ചെയ്തിരിക്കുന്നു എന്നു അരുളിച്ചെയ്തു. അവൻ അവിടെ ഭക്ഷണം കഴിക്കാതെയും വെള്ളം കുടിക്കാതെയും നാല്പതു പകലും നാല്പതു രാവും യഹോവയോടു കൂടെ ആയിരുന്നു; അവൻ പത്തു കല്പനയായ നിയമത്തിന്റെ വചനങ്ങളെ പലകയിൽ എഴുതിക്കൊടുത്തു.” (പുറ, 34:27,28).
പേരുകൾ: 1. നിയമപെട്ടകം (ആറോൻ ബെറീത്): പത്തു കല്പനകൾ അടങ്ങിയ രണ്ടു കല്പലകകളും സൂക്ഷിച്ചിരുന്നതിനാലാണ് ഈ പേർ ലഭിച്ചത്. യിസ്രായേൽ മക്കളോടു ദൈവം ചെയ്ത നിയമമാണ് അത്. (സംഖ്യാ, 10:33; 14:44; എബ്രാ, 9:4). 2. സാക്ഷ്യപെട്ടകം (ആറോൻ ഹ ഏദുത് ark of testimony): ദൈവത്തിന്റെ വിശുദ്ധിയെയും ജനത്തിന്റെ പാപത്തെയും സംബന്ധിച്ചുള്ള ദൈവത്തിന്റെ സാക്ഷ്യങ്ങളാണു് കല്പനകൾ. (പുറ, 25:16, 22). 3. ദൈവത്തിന്റെ പെട്ടകം: ദൈവികസാന്നിദ്ധ്യത്തിന്റെ അധിഷ്ഠാനമായതു കൊണ്ടാണ് നിയമപെട്ടകത്തിന് ദൈവത്തിന്റെ പെട്ടകം എന്ന പേർ ലഭിച്ചത്. (1ശമൂ, 3:3; 4:11).
നിർമ്മാണം: പെട്ടകം നിർമ്മിച്ചത് ഖദിര മരം കൊണ്ടാണ്. പെട്ടകത്തിന് 2½ മുഴം നീളവും 1½ മുഴം വീതിയും 1½ മുഴം ഉയരവുമുണ്ട്. ശുദ്ധസ്വർണ്ണം കൊണ്ട് അകവും പുറവും മൂടി. പെട്ടകത്തിന്റെ മേൽ ചുറ്റും പൊന്നുകൊണ്ടുള്ള വക്കും നിർമ്മിച്ചു. പെട്ടകത്തിന്റെ മേൽമുടിയെ കൃപാസനം എന്നു വിളിക്കുന്നു. (പുറ, 25:20-22). പെട്ടകത്തിന്റെ അതേ അളവാണു് കൃപാസനത്തിന്. പെട്ടകത്തിന്റെ രണ്ടുവശത്തും ഈരണ്ടു പൊൻവളയങ്ങൾ ഉണ്ട്. ഈ പൊൻ വളയങ്ങളിൽ പൊന്നുകൊണ്ടു പൊതിഞ്ഞ തണ്ടുകൾ കടത്തിയാണ് പെട്ടകം ചുമക്കുന്നത്. തണ്ടുകൾ പെട്ടകത്തിന്റെ വളയങ്ങളിൽ നിന്ന് മാറ്റാൻ പാടില്ല. (പുറ, 25:15). കൃപാസനത്തിന്റെ രണ്ടറ്റത്തും സ്വർണ്ണം കൊണ്ടുള്ള രണ്ടു കെരൂബുകളെ നിർത്തി. അവ അടിപ്പുപണിയായിരുന്നു. ഒരു മനുഷ്യന്റെ പൊക്കം അവയ്ക്കുണ്ട്. അവയുടെ നില്പ് നേരെയായിരുന്നു. (2ദിന, 3:13). കെരൂബുകൾ മേലോട്ട് ചിറകു വിടർത്തി, ചിറകു കൊണ്ടു കൃപാസനത്തെ മൂടി പരസ്പരം അഭിമുഖമായിരുന്നു. (പുറ, 25:20). വർഷത്തിലൊരിക്കൽ മഹാപുരോഹിതൻ സ്വർണ്ണധൂപകലശവുമായി അതിവിശുദ്ധ സ്ഥലത്തു പ്രവേശിക്കുമ്പോൾ ധൂപകലശം വച്ചിരുന്നത് കൃപാസനത്തിന്മേലാണ്. കെരൂബുകൾക്കു മദ്ധ്യേയാണു് യഹോവ പ്രത്യക്ഷപ്പെട്ടത്. (പുറ, 25:22).
പെട്ടകത്തിലെ ഉള്ളടക്കം: പത്തുകല്പനകൾ എഴുതിയ കല്പലകകൾ പെട്ടകത്തിൽ വച്ചിരുന്നു. ദൈവം വിരൽ കൊണ്ടെഴുതിയ കല്പലകകളെ മോശെ ഉടച്ചശേഷം യഹോവ വീണ്ടും എഴുതിക്കൊടുത്ത കല്പലകകളാണ് അവ. (പുറ, 31:18-34:29; ആവ, 9:10-10:4). ന്യായപ്രമാണപുസ്തകം അതിൽ വച്ചിരുന്നു. (ആവ, 31:26). യോശീയാരാജാവിന്റെ കാലത്തു കണ്ടെടുത്ത ന്യായപമാണപുസ്തകം ഇതാണെന്നു് കരുതപ്പെടുന്നു. (2രാജാ, 22:8). ശലോമോൻ രാജാവിന്റെ കാലത്തു രണ്ടു കല്പലകയല്ലാതെ പെട്ടകത്തിൽ മറെറാന്നും ഉണ്ടായിരുന്നില്ല. (1രാജാ, 8;9). ശലോമോന്റെ കാലത്തിനുമുമ്പു കല്പലകകൾ ഒഴികെയുള്ള വസ്തുക്കൾ പെട്ടകത്തിൽ നിന്നു മാറ്റിക്കളഞ്ഞിരിക്കണം. കല്പലകകൾ കൂടാതെ മന്നാ ഇട്ടുവച്ച പൊൻപാത്രവും (പുറ, 16:33, 34), അഹരോന്റെ തളിർത്ത വടിയും (എബ്രാ, 9:4), നിയമപെട്ടകത്തിൽ ഉണ്ടായിരുന്നു.
ചരിത്രം: ദൈവിക സാന്നിദ്ധ്യത്തിന്റെ പ്രതീകമാണ് നിയമപെട്ടകം. സൈന്യം പുറപ്പെടുമ്പോൾ മുമ്പിൽ പുരോഹിതന്മാർ നിയപെട്ടകം ചുമന്നുകൊണ്ടുപോകും. (സംഖ്യാ, 10:33; ആവ, 1:33). നിയമപെട്ടകത്തിന്റെ സാന്നിദ്ധ്യത്തിൽ യോർദ്ദാൻ നദിയിലെ വെള്ളം വേർപെട്ടു. നിയമപെട്ടകം മറുകരയിൽ എത്തിയശേഷമാണ് ജലത്തിന്റെ ഗതി പഴയനിലയിലായത്. (യോശു, 3:1-17; 4:7, 11, 18). യെരീഹോമതിലിന്റെ വീഴ്ചയ്ക്കുമുമ്പായി നിയമപെട്ടകം മതിലിനു ചുറ്റും കൊണ്ടു നടന്നു. (യോശു, 6:4-12). ചുറ്റുമുള്ള ജാതികൾ നിയമപെട്ടകം യിസ്രായേലിന്റെ ദൈവമാണെന്നു കരുതി. (1ശമു, 4:6,7).
ഏലിയുടെ കാലംവരെ നിയമപെട്ടകം ശീലോവിൽ ആയിരുന്നു. തുടർന്നു ഫെലിസ്ത്യരുടെ മേൽ യിസ്രായേലിനു ജയം ലഭിക്കുമെന്ന വിശ്വാസത്തിൽ സൈന്യം നിയമപെട്ടകം കൂടെ കൊണ്ടുപോയി. ഫെലിസ്ത്യർ ജയിക്കുക മാത്രമല്ല, നിയമപെട്ടകം പിടിച്ചുകൊണ്ടു പോകുകയും ചെയ്തു. (1ശമൂ, 4:3-11). ഏഴുമാസത്തിനു ശേഷം അവർ പെട്ടകം തിരിച്ചു നല്കി. (1ശമൂ, 5:7). അനന്തരം കിര്യത്ത്-യെയാരീമിൽ ദാവീദിന്റെ കാലംവരെ പെട്ടകം സൂക്ഷിക്കപ്പെട്ടു. പെട്ടകം അശ്രദ്ധമായി കൈകാര്യം ചെയ്യുക നിമിത്തം ഉസ്സ മരിച്ചു. അതിനാൽ യെരൂശലേമിലേക്കു പെട്ടകം കൊണ്ടു പോകുന്നതിനു മൂന്നുമാസം താമസം നേരിട്ടു. ഈ കാലത്തു പെട്ടകം ഓബേദ്-എദോമിന്റെ വീട്ടിലായിരുന്നു സൂക്ഷിക്കപ്പെട്ടത്. അവിടെനിന്നും വലിയ ഘോഷത്തോടെ പെട്ടകം സീയോനിലേക്കു കൊണ്ടു പോയി. (2ശമൂ, 6:19). ദൈവാലയത്തിന്റെ പണിപൂർത്തിയായപ്പോൾ നിയമപെട്ടകം അതിവിശുദ്ധസ്ഥലത്തു കെരൂബുകളുടെ ചിറകിൻ കീഴെവച്ചു. (1രാജാ, 8:6-9). യോശീയാ രാജാവിന്റെ നവീകരണത്തിൽ നിയമപെട്ടകത്തെ ലേവ്യർ വിശുദ്ധസ്ഥലത്തു വച്ചതായി കാണുന്നു. (2ദിന, 35:3). ബാബിലോന്യർ ദൈവാലയം നശിപ്പിച്ചപ്പോൾ നിയമപെട്ടകം മാറ്റുകയോ, നശിപ്പിക്കുകയോ ചെയ്തിരിക്കണം. പുതിയനിയമത്തിൽ രണ്ടിടത്തു നിയമ പെട്ടകത്തെക്കുറിച്ചു പറഞ്ഞിട്ടുണ്ട്. (എബ്രാ, 9:4; വെളി, 11:19).
