ബലീയാൽ (Belial)

പഴയനിയമത്തിൽ പലസ്ഥാനങ്ങളിലും വരുന്ന ഒരു പ്രയോഗമാണ് ബെലീയാൽ. നീചത്വം, നിസ്സാരത, ദുഷ്ടത എന്നീ അർത്ഥങ്ങളിലാണ് പ്രയോഗം. ബെലീയാലിന്റെ പുത്രന്മാർ (ആവ, 13:13; ന്യായാ, 19:22; 1ശമൂ, 2:12), ബെലീയാലിന്റെ മകൾ (1ശമൂ, 1:16), ബെലീയാലിന്റെ മനുഷ്യൻ (2ശമൂ, 20:1; സദൃ, 16:27) എന്നിങ്ങനെ സംയുക്ത പദങ്ങളായാണ് കാണപ്പെടുന്നത്. ‘ബെലീയാലിന്റെ പുത്രന്മാർ’ എന്ന പ്രയോഗത്തെ നീചന്മാർ എന്നും ‘ബെലീയാലിന്റെ മകളെ’ നീചസ്ത്രീ എന്നും ‘ബെലീയാലിന്റെ മനുഷ്യനെ’ നീചൻ അഥവാ നിസ്സാര മനുഷ്യൻ എന്നും സത്യവേദപുസ്തകത്തിൽ തർജ്ജമ ചെയ്തിരിക്കുന്നു. ചില സ്ഥാനങ്ങളിൽ ഈ പദത്തെ തനിയെ പ്രയോഗിച്ചിട്ടുണ്ട്. അവിടെ നീചൻ, വഷളൻ എന്നിങ്ങനെ പരിഭാഷപ്പെടുത്തിയിട്ടുണ്ട്. (2ശമൂ, 23:6; ഇയ്യോ, 34:18). ദോഷപൂർണ്ണവും പൈശാചികവുമായ ശക്തിയെ കുറിക്കുന്നതിനും ‘ബെലീയാൽ’ എന്ന പദം പ്രയോഗിച്ചിട്ടുണ്ടങ അധർമ്മം, നിയമരാഹിത്യം, ഭോഷത്വം എന്നീ അർത്ഥങ്ങളുളള പദങ്ങൾകൊണ്ട് സന്ദർഭാനുസരണം സെപ്റ്റ്വജിന്റ് ബെലീയാലിനെ പരിഭാഷപ്പെടുത്തി. എട്ടു സ്ഥാനങ്ങളിൽ ബെലീയാൽ ഒരു സംജ്ഞാനാമമാണെന്ന പാരമ്പര്യം നിലവിലുണ്ട്. (ആവ, 13:13; ന്യായാ, 19:22; 1ശമൂ, 1:16; 2:12; 10:27; 25:17; 2ശമൂ, 16:7; നഹൂം, 1:15). ഈ ഭാഗങ്ങളിലെല്ലാം ലത്തീൻ വുൾഗാത്ത ബെലീയാലിനെ ലിപ്യന്തരണം ചെയ്തതേയുള്ളൂ. 1രാജാക്കന്മാർ 21:13-ൽ പിശാചെന്നു തർജ്ജമ ചെയ്തു. പില്ക്കാലത്ത് ബെലീയാൽ ദുഷ്ടതയുടെ പ്രഭുവും പിശാചുമായി മാറി. പുതിയ നിയമത്തിൽ 2കൊരിന്ത്യർ 6:15-ൽ മാത്രമാണ് ബെലീയാലിനെക്കുറിച്ചു പറഞ്ഞിട്ടുള്ളത്. ഇവിടെ മശീഹയുടെ പ്രതിയോഗിയാണ് ബെലീയാൽ. “ക്രിസ്തുവിനും ബെലീയാലിനും തമ്മിൽ എന്തു പൊരുത്തം?” ചില വ്യാഖ്യാതാക്കൾ 2തെസ്സലോനിക്യർ 2:3-ലെ അധർമ്മമൂർത്തിയിലും ബെലീയാലിൻ്റെ സൂചന കാണുന്നു.